Ja, er is erwtensoep. En ja, er is een open haard. Krap twee maanden is café JAAP open, het nieuwe etablissement aan de Jaap Edenbaan. Een kennismaking.
Nieuw café, nieuwe tradities, moeten ze bij de Jaap Eden schaatsbaan hebben gedacht. En dus hangen bij café JAAP, opvolger van de Skeeve Skaes, tegenwoordig de portretten van de winnaars van de strijd om de Jaap Eden Trofee in lijstjes aan de muur. Voor niet schaatskenners: de Jaap Eden Trofee is de wedstrijd die van oudsher het begin van het schaatsseizoen inluidt. De twee meest recente winnaars van deze wedstrijd, Olympisch kampioen Jorrit Bergsma en Janneke Ensing, mochten onlangs hun afbeelding eigenhandig aan de muur timmeren.
De Wall of Fame is een van de vele details die het café een nieuw gezicht geven. Wie denkt dat JAAP een echt schaatscafé is, heeft het mis. De inrichting is een mix van modern en nostalgisch. De koek- en zopiesfeer met een ouderwetse stamtafel is gebleven, maar wie op een leren fauteuil even een krantje of tijdschrift wil lezen, kan er ook terecht.
En, ook nieuw: een open haard. Hij brandt deze morgen weliswaar niet (de open haard gaat in de winter om vier uur aan en in het weekend rond het middaguur), toch zit Jeanette Albers uit Amsteldorp er te lezen. Ze is hier al voor de tweede keer deze week. “Het is ruimer en gezelliger dan voorheen,” vindt ze. “Dat oude makkers-gevoel is weg. Alle generaties lopen door elkaar heen.”
Albers gaat straks schaatsen, maar nipt eerst nog van haar koffie. “Ik was bang dat het een hippe moderne tent zou worden, waardoor de authentieke sfeer zou verdwijnen. Dat is gelukkig niet gebeurd. Door de jonge mensen in de bediening is het toch ook weer geen ouderwetse schaatskantine. Laat ik het zo zeggen: het is in harmonie met elkaar.”
Het café kent een roerige geschiedenis. De directie van de schaatsbaan besloot een paar jaar geleden de exploitatie van het café in eigen beheer te nemen. Dat betekende, tot verdriet van vele schaatsers, het einde van de Skeeve Skaes. Maar na jaren van ruzie is er nu dus café JAAP. Het opende in oktober van dit jaar zijn deuren.
Het houten gebouw – een oude Finse school, zoals er kort na de oorlog wel meer van werden gebouwd in Nederland – heeft rode luiken voor de ramen en is feestelijk verlicht. Wie naar binnen wil, moet eerst langs de kassa van de schaatsbaan. Daar betalen bezoekers een euro, maar die kan aan de bar van JAAP worden verrekend met een consumptie.
Wat opvalt zijn de prettige prijzen op de menukaart (stamppot van de dag een tientje!) en de aankleding van het café. In een hoekje liggen spelletjes. Wie zou willen, kan ongestoord beginnen aan een puzzel van 1000 stukjes. Ook fraai: in de bar zijn relikwieën van Jaap Eden geïntegreerd. Zijn schaatsen bijvoorbeeld, waarop hij in 1892 op de plek waar nu het Museumplein ligt de wereldkampioenschappen schaatsen won.
In tegenstelling tot zijn voorganger zal café JAAP in de zomer wel open zijn. “Dat wordt een grote uitdaging, om het café dan ook draaiende te houden,” vertelt directrice Ellis van der Weerden van de Jaap Edenbaan. “Uit onderzoek kwam naar voren dat mensen in deze buurt behoefte hebben aan een café/restaurant. In vergelijking met de Pijp of West zijn er daar in Oost niet heel veel van. Die buurtfunctie willen we gaan vervullen.”
Plannen zijn er volop: de boarding gaat in de zomer weg, waardoor je vanaf het terras uitkijkt over een groot recreatieterrein. Er komt onder meer een volleybalveld, een buitenschoolse opvang, een buitensportschool en een skeelerbaan. Van der Weerden: “Het is nu moeilijk voor te stellen, maar over een paar maanden is het hier een oase van groen. Wij vinden de Jaap Eden de parel van Amsterdam-Oost. En waarom zou je een parel een zomer lang verborgen houden?”
Directeur Van der Weerden vertrekt
Ellis van der Weerden vertrekt per 1 januari na ruim zeven dienstjaren als directeur van de Jaap Edenbaan. “Er staat nu een marktgerichte organisatie, waarbij klanten bij één loket terecht kunnen voor al hun wensen. Met de opening van de nieuwe horeca in eigen beheer is bovendien de laatste stap gezet in de transformatie naar een toekomstbestendig verdienmodel voor de ijsbaan. Vorig jaar gebeurde dat al met de schaatsschool. Ik beschouw mijn opdracht daarom als volbracht en ga me oriënteren op een nieuwe persoonlijke uitdaging. Het is plezierig om daarvoor je hoofd leeg en je handen vrij te hebben.”