Ik heb de knoop doorgehakt. Na veel nadenken, heb ik toch besloten om mijn baan op te zeggen. Vijf jaar lang was ik onderdeel van een mooi bedrijf. Ik heb veel geleerd en ik heb bijzondere mensen ontmoet. Maar het was op een gegeven moment echt klaar.
Ik ben best ambitieus. Al zeg ik het zelf. Ik wil groeien en het liefst op alle vlakken. Maar dat is niet realistisch. Toch heb ik geprobeerd om naast het zingen mezelf te ontwikkelen op andere gebieden. Ik heb gewerkt binnen verschillende bedrijven en ik heb opleidingen gevolgd. Omdat ik dit belangrijk vind en mijn ouders eigenlijk ook… Sinds een jaar of twee ben ik bezig met zingevingsvragen. Wat wil ik nou echt? Is dit alles? Wat doe ik hier op aarde? Je kent het wel, het dertigersdilemma.
Ik vind het knap vervelend. Ik word er moe van, ik word er onzeker van en soms word ik er ongelukkig van. Wat moet ik hiermee? Om een lang verhaal kort te maken, ik heb besloten om een studie psychologie te gaan volgen. Ja, je leest het goed. Nora gaat weer naar school en heeft haar vaste baan opgezegd. En ik moet je eerlijk zeggen, de beste beslissing die ik in een lange tijd heb genomen!
Tuurlijk is het spannend, maar ik vind dat je in je leven risico’s mag nemen. Ik denk dat als je wilt groeien, je uit die comfort zone moet stappen. En ik snap het ook wel, het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar toch is het soms ‘niet denken maar doen’.
Wat ik uiteindelijk met die studie ga doen weet ik nog niet, maar ik wil wel graag mensen (het liefst kinderen) verder helpen. Misschien dat ik als coach wil gaan werken of als kinderpsycholoog. Ik zou ook wel kinderen met obesitas willen helpen. Voeding is tenslotte ook mijn passie. Dat zou een mooie combinatie kunnen zijn.
Op school zijn er ondertussen al zes weken voorbij en ik heb het enorm naar mijn zin. De eerste twee weken liep ik als een ‘brugger’ door de gebouwen. Ik heb me meerdere malen afgevraagd wat ik hier nu aan het doen was? Daarbij ben ik de oudste van de klas en ik denk ook wel de oudste van de school. Oké, dat is een beetje overdreven, maar toch voelt het soms zo. Het schoolgebouw is mooi, netjes en goed georganiseerd. Het restaurant heeft veel fruit, maar verder is er voor mij weinig te koop wat ik wil eten. Het is of gefrituurd, bedekt met kaas, ei of vlees of het bevat veel E-nummers. Ik neem daarom mijn eigen eten mee. In de ochtend ontbijt ik vaak thuis en ik neem een rijst-en bonen salade of smoothie mee. Als ik haast heb dan stop ik zes bananen in mijn tas. Ook een prima lunch by the way.
Over bananen gesproken. Ik krijg vaak van mensen te horen dat je van bananen dik wordt of dat je ervan verstopt raakt. Ik kan je vertellen, uit eigen ervaring, dat het niet zo is. Bananen (en alle andere fruitsoorten) verteren heel snel. Als je van tevoren een vette maaltijd hebt gegeten en daarna bananen (of welk ander soort fruit) eet dan raak je inderdaad verstopt. Want dan creëer je een filevorming in je darmen. De banaan wil zo snel mogelijk naar beneden, maar die vette maaltijd zit in de weg. Zo creëer je verstopping.
Mijn advies is om fruit altijd in de ochtend te eten. En wacht even met fruit eten als je een vette maaltijd hebt gegeten. Minimaal drie uur. Ik heb de afgelopen twee jaar heel veel bananen gegeten en ik ben alleen maar slanker geworden. Bananen maken je niet dik. Daarbij zijn er veel mensen die door de hele dag veel fruit eten. Ze worden slanker, fitter en energieker.
De Planteneter heeft zelf ervaren hoe het is om een plantaardig dieet toe te passen. Hij verloor met speels gemak zijn overgewicht, zonder ook maar een ogenblik te hoeven ‘lijnen’. Hij werd in korte tijd fitter, krachtiger en gezonder. Zijn huid werd schoner, zijn hoofd helderder, en zijn energie groter. Hij liep een jaar later zijn eerste marathon in drie-en-een-half uur. Toen hij begon met planten eten kon hij nog maar nauwelijks vijf minuten rennen.
Momenteel eet ik veel zetmeel houdende producten, zoals aardappelen. Ik voel me er goed bij en ik zie mijn gewicht nog meer dalen. Hoe en wat ik precies eet vertel ik je de volgende keer!
Liefs Nora