Midden op het grasveld van het Flevoparkbad, op de middenstip lijkt wel en pal in de zon, ligt een kolossale mevrouw in haar eentje te lezen. Van verre al zie ik het politieblauwe badpak en het witte, slappe vlees. Naast haar staat een grote, rode C-1000 tas. Eenmaal dichtbij gekomen is er de geopende zak chips van Euroshopper, het parelende zweet en het dunne haar in een mini-staartje bijeengebonden. Haar hoofdhuid. Met één hand ondersteunt ze haar kin en leest een bibliotheekboek.
Het is: Ulysses van James Joyce.
Even verderop op een bankje in de schaduw, zit een forse, wat oudere moslima, helemaal ingepakt en in het zwart, ook te lezen. Proust. À la recherche du temps perdu.
Nu ik goed kijk, zie ik op het gras overal mensen liggen van allerlei pluimage, verdiept in een boek.
Ik vraag me af of hier acteurs zijn ingezet die een spel spelen met onze verwachtingen. Dit moet haast wel een test zijn. Hoe stigmatiserend bent u? Ik denk ook aan een verborgen kunstproject.
Maar nee, het is echt.
vrijdag 22 november 2024
Amsterdam
5°C