Locatie, locatie, locatie! roepen vastgoedondernemers al zo lang hun beroep bestaat. Ze hebben natuurlijk gelijk. Maar het is de kunst die locatie te ontdekken c.q. te herkennen vóórdat je collega-vastgoedondernemer dat doet. In het geval van de Weespertrekvaart in het Amstelkwartier moest ik erg mijn best doen om er ‘doorheen te kijken’.
De Weespertrekvaart is mooi, daar niet van. Water is altijd mooi. Maar de nabijgelegen Spaklerweg is niet mooi. Helemaal niet mooi zelfs. De Spaklerweg mag wedijveren met de Klaprozenweg in Noord om de allerlelijkste straat van Amsterdam. De Spaklerweg en de Klaprozenweg hebben een paar dingen gemeen. Ten eerste een oververtegenwoordiging van filialen van fastfoodketens en bouwmarkten, inclusief de bijbehorende foeilelijke parkeerterreinen, metershoge hekken, vlaggenmasten en slagbomen. Ten tweede een groot aantal door de gemeente uitgegeven zelfbouwkavels, in alle soorten en maten. In Noord zijn het vooral kavels voor eengezinswoningen. In het Amstelkwartier zijn het kavels voor vrijstaande huizen en kavels voor grotere woongebouwen die als CPO tot stand komen.
Als ik over de Klaprozenweg rijd en de vers opgeleverde zelfbouwwoningen zie, vaak met kinderfietsjes in de voortuin, krijg ik bijna tranen in mijn ogen. Die mensen willen zo graag in Amsterdam wonen dat ze het op de koop toe nemen dat er een onafgebroken stroom vrachtwagens en bestelbusjes langs hun voortuin dendert. Nee, dan hebben de zelfbouwers in Overamstel, vaak met appartementen op de hogere verdiepingen en uitzicht over de Amstel, het beter bekeken. Maar de bewoners van de handvol villa’s aan de Weespertrekvaart hebben het écht goed bekeken.
Een van de opvallendste huizen is het huis met de plantenkas op het dak. Ik heb dit huis al vaak zien liggen vanaf de overkant van de Weespertrekvaart. Mijn eerste indruk was: beetje puberaal om een kas op je dak te zetten. Ik besluit het huis van dichtbij te bekijken. Het blijkt te staan op een woonerfje met tien andere huizen. Ik weet niet zeker of ik het erfje op mag, want bij de toegang staat een verbodsbord dat mij duidelijk maakt dat ik niet echt welkom ben. Een soort gated community zonder gate. Er is ook letterlijk een muur gebouwd rond de groep huizen. Later ontdek ik dat de gemeente, als uitgever van de kavels, bepaald heeft dat alle huizen moeten staan op een verbindende, gemetselde muur van twee meter hoog die rond het woonerf loopt. Het huis met de kas blijkt van dichtbij gezien allesbehalve puberaal. Een robuust ontwerp met een Aziatische uitstraling. Gevels van vergrijzend hout en zwarte staalprofielen. De Aziatische uitstraling komt door een dichte rij bamboe die voor het huis geplant is, en doordat de bovenste van de drie bouwlagen aan de straatzijde meters uitsteekt boven de onderste twee. Hierdoor, en door de bamboe, ontstaat een beschutte tuin aan de voorkant, die een prachtige overgangszone vormt tussen binnen en buiten. Vijf sterren voor dit geweldige ontwerp van Witteveen Architecten.
Reacties naar jved@dorensarchitects.nl
Weespertrekvaart, 5 sterren: ‘Mijn eerste indruk was: beetje puberaal om een kas op je dak te zetten’
