Mouna Laroussi (37) is danseres, choreograaf en theatermaker. En bi-cultureel, haar vader is Marokkaans, haar moeder Nederlands. “Ik ben kaascous.” Mouna woont met haar man en tweeling van 5 op IJburg. Ze werd ziek, maakte daar een voorstelling over en ze praat veel en enthousiast. “Er is weinig bekend over dansers met een stoma.”
Koffie
“Bijna elke ochtend, nadat ik de kinderen naar school heb gebracht, ga ik hier bij de Espressofabriek koffiedrinken. Kan ik een beetje wakker worden. Want daarna train ik bij Life and Kicking. Mijn lijf is m’n werk, ik moet fit blijven.” Ze bestelt een flat white. “Dit is de lekkerste koffie van IJburg.”
Selfmade
“Ik ben autodidact, heb van kinds af aan altijd gedanst. Met een klein groepje meiden deed ik mee aan talentenjachten, Kunstbende, dat soort dingen. Ik had altijd in mijn hoofd hoe iets eruit moest zien, en zette dan mijn vriendinnen aan het werk. Op een gegeven moment zaten we in Rotterdam in een showgroep. Zo ben ik me steeds verder gaan ontwikkelen.”
Gekkenhuis
“Toen mijn zusje Hind door het tv-programma Idolsdoorbrak als zangeres vroeg ze: kan je me helpen om een show te ontwikkelen voor mijn optredens?Ik maakte de choreografieën en danste zelf ook mee. We kwamen in Top of the Popsen andere programma’s, hadden tv-opnames in en binnen- en buitenland, het was een gekkenhuis, een fantastische tijd. Na drie jaar was het klaar en gingen we – professioneel gezien dan – ieder onze eigen weg.”
Gouda
“Ik ben de middelste van drie zussen, we hebben een goede band Ik ben geboren en getogen in Gouda, daar viel destijds niet veel te beleven. Op een gegeven moment verhuisde ik naar Amsterdam. Daar heb ik auditie gedaan bij Danstheater Aya. Dat was een eyeopener, ik zag er bijvoorbeeld dat de elementen dans en tekst bij elkaar werden gebracht. Ik wilde meer inhoud, maatschappelijke onderwerpen aansnijden. Dat kan niet in de commerciële scene.”
Boerka
“Zo maakte ik onder meer ChamaeLeonover het lastige en mooie van een bi-culturele achtergrond, en Sneak Previewover de vrouw achter de sluier. Het was de tijd waarin Wilders sprak over het nikabverbod. Hoe kan het dat we dat hier hebben, vroeg ik me af? Ik deed onderzoek, samen met de universiteit van Casablanca. Ik heb 21 vrouwen geïnterviewd en daar samen met filmmaker Marieke Helmus een documentaire en dansvoorstelling over gemaakt. Iedereen heeft andere beweegredenen om bepaalde keuzes te maken, dat wilde ik toen belichten. En ik wilde mensen zelf laten nadenken.”
Op de plee
“Toen werd ik ziek, colitis ulcerosa, een ontsteking in de dikke darm. Een hel van drie jaar. Tijdens mijn zwangerschap werd het heviger, en het was niet goed te behandelen. Mijn dikke darm moest eruit, ik kreeg een stoma. Ik heb een jaar keihard moeten revalideren. Er is weinig bekend over dansers met een stoma. Tijdens mijn revalidatie werd ik gevraagd als campagnemodel voor Cinedans. Kan ik dat wel, dacht ik? Door die stoma was ik onzeker geworden. Op de dag van het Cinedans Festival zag ik posters en flyers met mezelf erop, die avond verzorgde ik de openingsact met dansers en livemuziek op de trap van het Eye Museum. Daarna keek ik in de grote filmzaal naar de openingstrailer waarin ik danste en toen wist ik: ik ben er weer.”
Voor het eerst alleen
“En ik ben gaan schrijven. Ik had dus drie jaar op de wc gezeten, maar kwam erachter dat alle onderwerpen over Marokkanen nog steeds actueel waren: seksualiteit, kutmarokkanen, Wilders; er was niks veranderd. Dat is mijn eerste solovoorstelling Schijtziekgeworden. Op 1 februari 2018 was de première, ik deed een vreugdedansje. Alles zit erin wat ik ooit wilde. Mijn typetje Fatima is goed ontvangen door het publiek, ze is zo’n gezellige Marokkaanse tante. Als Fatima maak ik nu, samen met Eva Willemier Westra, vlogs. De suikerfeestvlog – er is nog veel onwetendheid over ramadan – is 80.000 keer bekeken.”
Kaascous
“Bi-cultureel zijn is verrijkend, maar soms ook lastig. Dat heb ik zelf in mijn puberteit ervaren. In Marokko, waar we altijd op vakantie gingen, wilde ik Marokkaans zijn, in Nederland vooral Nederlands. Kaaskoes, dat ben ik. Ik vier Suikerfeest en Koningsdag. Mijn man is Marokkaans-Tunesisch. Onze tweeling van 5 – twee-eiig, de een is donker en de ander licht – heeft een Arabische achternaam. Ik hoop dat ze dezelfde kansen krijgen, dat houdt me wel bezig. Daarom wil ik verbinden, lastige onderwerpen bespreekbaar maken en raakvlakken vinden. In Schijtzieklukt dat, ik denk omdat ik me zo blootgeef. Uit veel ellende is uiteindelijk veel moois gekomen.”
Amsterdam
“Na het Hugo de Grootplein en Geuzenveld kwamen we op IJburg. Ik vond het net The Truman Show: netjes, keurig, burgerlijk en georganiseerd. Ik miste de Turkse slager en de Surinaamse winkel. Nu zijn die er wel en ben ik blij dat ik hier woon. Er is ruimte tussen de huizen. Er is water, je kunt schaatsen en de snelweg en het centrum zijn dichtbij. Ik heb leuke mensen ontmoet en fijne plekken zoals Stijldepartment en bso KidsArt. Nu moet alleen die Nuonweg nog open.”
Mouna Laroussi speelt Schijtziekop 21 maart in Podium Mozaïek in Amsterdam, en toert na de zomer met de voorstelling door het land. mounamix.nl.
Lees ook onder anderen Tatum Dagelet en Erik Scherder in De Jas.