Kamers met Aandacht bemiddelt kamers bij particulieren voor kwetsbare jongeren tussen de 18 en 23 jaar. De jongere heeft zijn eigen professionele begeleider waar hij of zij op terug kan vallen. De verhuurder biedt zijn nieuwe huisgenoot vooral informele steun. Het is voor veel jongeren een prettige een laagdrempelige manier om op eigen benen te leren staan. De organisatie Kamers met Aandacht is in Amsterdam op zoek naar meer adressen waar jongeren tijdelijk terecht kunnen. Verhuurders worden vanuit de organisatie bijgestaan door Tessa (kinderpsycholoog) en Bianca (oprichter Kamers met Aandacht).
Schenly en Helenus hebben sinds anderhalf jaar een jongere in huis. Niet te lang over nadenken, gewoon doen, zeggen zij. Hieronder lees je hun verhaal.
“Wij dachten er al langere tijd aan om ons aan te melden voor weekendpleegzorg”, vertelt Helenus. “Ik ben zelf werkzaam in de jeugdhulpverlening. Het initiatief Kamers met Aandacht kende ik nog niet. Maar via via kwam Bianca op ons pad. Zij zag meteen dat wij serieuze kandidaten waren en was heel zorgvuldig in de matching tussen ons en een potentiele jongere. Het werd dus uiteindelijk geen pleegkind. De ondersteuning die we nu bieden, is niet te vergelijken met de zorg voor een pleegkind. Daar gaat het in de regel om jonge kinderen, waarbij je veel opvoedkundige taken op je neemt. Met dit traject geef je vooral zorg en aandacht aan een jongvolwassene die het op dat moment nodig heeft. En je hebt er ineens een fulltime huisgenoot bij – anders dan bij weekendpleegzorg.”
Vragenlijst en klik
“We moesten een enorme vragenlijst invullen”, lacht Schenly. “Daarna maakten we kennis met twee kandidaten. Een heel schuchter meisje. Ze was nog niet klaar voor deze stap. Met de jongen die daarna kwam, hadden we meteen een klik. Allebei. Je zag het al aan de manier waarop hij zich vrij door ons huis bewoog, bij de eerste kennismaking. Dat is belangrijk. Want je gaat als huisgenoten een aantal voorzieningen met elkaar delen. Het moet goed voelen.”
Eigen gang gaan
Schenly: “Onze huisgenoot gaat goeddeels zijn eigen gang. Overdag gaat hij naar zijn werk. Dat is ook een belangrijke voorwaarde bij dit traject: de jongere moet een dagbesteding hebben. Een keer per week eten we samen. In anderhalf jaar tijd heeft hij aardig leren koken. Gezond. Hij mag van ons niets uit een pakje maken. Zelf gaan wij ook onze gang. Je hoeft er echt niet altijd te zijn. Het eerste weekend dat hij bij ons woonde, zouden wij een weekend weggaan. Dat hebben we niet afgezegd. We gaven de sleutel en we gingen. Dat is een heel goede beslissing geweest. Hij kreeg ons onvoorwaardelijke vertrouwen. En dat heeft de basis gelegd voor onze goede verstandhouding.”
Advies
Helenus: “Ons advies aan onze jongere gaat over heel uiteenlopende onderwerpen. Hulp bij het zoeken naar werk. Probeer dit eens. Of probeer dat eens. Soms zijn er wat strubbelingen met zijn bewindvoerder. Hij mag dan bij ons spuien wat hem dwars zit. Dat deed hij ook bij zijn zoektocht naar een nieuwe woonruimte. Want ook dat liep niet altijd zoals hij graag zou willen. Hij is nu anderhalf jaar bij ons. Het gaat goed met hem. Maar een keer zal hij op eigen benen moeten gaan staan. En dat moment komt eraan. Hij is nu aan het kijken naar woonruimte in Rotterdam.”
Het gaat vanzelf
Helenus: “Dat is onze ervaring. Ik was vastbesloten om vooral heel erg mezelf te zijn, en dit avontuur niet aan te gaan vanuit mijn professie. Privé wilde ik de rol van hulpverlener niet. En dat is gelukt. Ik denk dat dit te maken heeft met de huiselijke setting. Jongeren die in een instelling wonen, krijgen meer dan eens een stempel op zich gedrukt. En nu wonen ze net als heel veel anderen gewoon in een huis, met huisgenoten. Het afgelopen anderhalf jaar zijn we hopelijk ondersteunend geweest. We hebben zijn achtergrond leren kennen. We hebben zelfs kennis gemaakt met zijn biologische vader. We hebben de leefwereld van jongeren leren kennen. We luisterden naar muziek die we niet kenden. Ik vond het ook wel fascinerend om te ontdekken hoe jongeren naar ons kijken.”
Schenly: “Hij was ook erg bezig met de Black Lives Matter beweging. Daarin heeft hij ons meegenomen. Dat was voor ons heel bijzonder. Met elkaar zijn we naar het park gegaan, om te demonstreren. Allemaal op anderhalve meter afstand.”
Groei doormaken
Schenly: “Ik weet niet of onze huisgenoot in anderhalf jaar tijd nu echt is veranderd. Dat hoeft ook niet, dat was niet de opzet. Een veilig tijdelijk thuis, daar ging het om. Ik zie dat hij meer zelfvertrouwen uitstraalt dan toen hij voor het eerst bij ons was. Hij kan intussen goed koken, en heeft ons geleerd hoe je de perfecte bietenburger maakt. Wij kunnen het nu net zo goed als hij ons geleerd heeft, haha. En als hij eenmaal op zichzelf woont, zijn wij nog steeds zijn oude huisgenoten, waar hij af en toe nog om advies kan vragen. Hij heeft ons al gevraagd of wij af en toe bij hem komen buurten, als hij eenmaal eigen woonruimte heeft. Met ons heeft hij dus ook zijn netwerk een beetje uitgebreid! We zijn erg blij dat we iets voor hem hebben kunnen betekenen.”
Foto: Schenly en Helenus.
Tijdelijke kamers gezocht, steun voor kwetsbare jongeren. ‘Gewoon doen!’
