Voor wie de bal liefheeft maar op leeftijd begint te komen is walking football een uitstekend alternatief. Voetbalvereniging TOS-Actief voorziet in deze mogelijkheid, evenals overigens buurclub GeuzenMiddenmeer. Iedere donderdagmiddag verzamelt zich een fanatiek groepje sportieve grijsaards bij TOS om deze variant op het mooie voetbalspel te beoefenen alvorens zich te laven aan een derde helft. Op een zonnige septembermiddag bevraag ik hierover Rein, Leen en trainer Henk. De drie heren hebben respectievelijk 52, 58 en 64 jaren voetbalervaring. Inclusief ondergetekende zit er exact tweehonderd jaar voetbal aan één tafel.
Wat maakt walking football anders dan veldvoetbal?
Rein: “Het veld en de goaltjes zijn een stuk kleiner. Je mag niet rennen, maar wel wandelen of snelwandelen. Een groot voordeel daarvan is dat je ook met een lichte blessure gewoon kunt meedoen. En je moet iedere bal zuiver in de voeten spelen doordat je niet rent.”
Leen: “De bal mag niet boven de heup gespeeld worden, je mag niet koppen en dus niet rennen. Er doet zelfs één jongen mee met een onderbeenprothese. De derde helft drinkt hij daar bier uit, dan wint-ie altijd.” Vier mannen lachen op een stil sportpark.
Henk: “Je mag niet van eigen helft scoren en eigenlijk geen lichamelijk contact maken, maar dat blijft lastig. En in de vuur van het spel zijn er altijd mannen die automatisch een klein sprintje maken.”
Leen: “Ik vind het intensiever dan veldvoetbal, je speelt zes tegen zes en kunt je niet verstoppen. Je wordt gemist als je niet meedoet. Ik heb een clinic gegeven bij mijn club Wartburgia en walking football uitgelegd. Ze vonden het verschrikkelijk moeilijk.”
Rein: “Je moet sneller handelen, bal ontvangen en doorspelen, niet te lang wachten.”
Henk: “Je moet voetbalgogme hebben, op z’n Amsterdams gezegd. Slim spelen, want rennen mag je niet.”
Waarin hebben jullie het meeste plezier?
Henk: “Het is altijd leuk. We zeggen soms voor de gein tegen elkaar: ‘jij hebt klote gespeeld vandaag, je gaat naar het tweede’. Maar een tweede bestaat helemaal niet.”
Rein: “Eerst waren veel mensen sceptisch. Ze vonden walking football iets voor ouwe lullen, maar ze zijn er na drie jaar allemaal nog. Iedereen wordt geaccepteerd, het maakt niet uit of je wel of niet kunt voetballen. We gaan door tot het eind.”
Leen: “Jaarlijks organiseren we wat. Voor corona hebben we een rondje Jordaan gedaan, kroeg in, rondleiding, lekker uit eten, fantastisch. Of een lekker potje barbecueën. Maar het is iedere donderdag feest. De sfeer is allesbepalend. Iedereen wordt in de maling genomen, dat wil je niet weten!”
Na deze uitwisseling zie ik tijdens het partijtje dat zuivere passing en ruimtelijk inzicht inderdaad essentieel zijn. Stiekem zie ik toch iemand rennen. Gratis tip van een broekie: doe dat als de bal aan de overkant is en jijzelf aan de buitenkant staat, dan ziet niemand het.
Heb je interesse in walking football? Neem contact op met Rein Fransen via walkingfootball@tos-actief.nl.
