Het mooiste, grootste en duurste park van Amsterdam is met zwaar hekwerk en belerende spandoeken afgesloten voor publiek. Onder voorwendselen: het zou er gevaarlijk zijn, er zouden dieren komen die niet mogen worden verstoord, zoals vossen, otters, slangen en (weet ik van een spion) een zeearend. Zeldzame planten. Volgens de spion valt het allemaal reuze mee met het gevaar en de kwetsbaarheid, want waarom zouden er doordeweeks gronddumpers mogen rondscheuren, heistellingen worden aangevoerd en generatoren mogen loeien die lichtmasten en gigantische pompen van stroom voorzien, alsof de flora en fauna daar geen last van hebben.
En hij vertelt over een heerlijk, overdadig begroeid, heuvelachtig natuurgebied omgord door zandstranden, mijlenver uitkijkend over steeds van kleur verschietend water, de Hollandse wolken er statig boven. Het is met niets te vergelijken.
Strandeiland is pas klaar over zestien jaar, de wethouder legt er zesduizend zonnepanelen op zodat het tenminste wordt gebruikt. Alsof, zegt de spion, er geen Amsterdammers bestaan die al twee decennia in een bouwput wonen en tegen hekwerk aankijken. En die op zondag, als er geen gronddumpers racen, graag zouden wandelen in het mooiste, grootste en duurste park van Amsterdam.
Locatie: IJburg, Strandeiland.
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de bezienswaardigheden op straat in Amsterdam Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
