De burgemeesterswoning in ons dorp stond te koop. Een groot monumentaal pand, waar al jaren geen burgermeester in woont. We passeerden het tijdens een wandeling. Het dorp is een lintdorp, dus je passeert het feitelijk altijd als je aan het […]
Marcel van Roosmalen: Groen
Waarom is groene energie zo lelijk? En waarom veroorzaakt het zoveel overlast? Met enige jaloezie kijk ik naar het verzet tegen windmolens in IJburg en omstreken. Hier, in de periferie, ondergaan de mensen de energietransitie zoals ze alles ondergaan. Op […]
Marcel van Roosmalen: Gewoon informeren
Vitesse moest in de finale van de KNVB-beker tegen Ajax. Het was een beetje alsof ik tegen mijn oude buurt Betondorp speelde. Je hoorde ze er niet over, het hield ze niet bezig. Ajax won, natuurlijk won Ajax. Een dag […]
Marcel van Roosmalen: Chorizoborsten
Toen ik nog in de Pijp woonde mocht ik, zittend in het raam, ooit een ruzie over barbecueën meebeleven. Die van linksonder wilde zijn barbecue niet uitmaken nadat ze van achter de heg last van de rook kregen. Het begon […]
Marcel van Roosmalen: De kudde
‘Kijk een boa,’ zei mijn dochter van drie. Ze kan de koeien al van de schapen onderscheiden en dus ook de boa’s van de gewone mensen. ‘Wat veel boa’s, hè?’ ging ze verder. ‘Een hele kudde.’Het waren inderdaad veel ambtenaren […]
Marcel van Roosmalen: Vooruitgang
Als ik een lelijke flat passeer moet ik altijd aan mijn ouders denken. Ze kwamen uit Oirschot en Middelbeers, dorpjes in Noord-Brabant. Toen mijn vader een baan kreeg verhuisden ze in 1966 naar een nieuwbouwwijk in de stad. Daar in […]
Marcel van Roosmalen: Lockdown
Hoe om te gaan met de lockdown, vroeg een kennis uit de Javastraat. Ik gold als deskundige. Ik vind het inmiddels gewoon, een gebied zonder winkels en met gesloten kroegen waar de mensen elkaar vanaf grote afstand begroeten zonder daarbij […]
Marcel van Roosmalen: Heupen
Je ziet het wel meer bij mensen die lang bij elkaar zijn, dat de een de ander wordt en andersom. Ik zat laatst bij café Kuijper op het terras, dat is daar heel normaal in de winter, toen mijn oude […]
Column Marcel van Roosmalen: Rijmen
Café De Avonden, nog gevrijwaard van de complete verhipstering van Amsterdam-Oost, is ontdekt door de media. Iedereen die op een gemakkelijke manier een prettig volkse uitstraling wil, steekt er tegenwoordig zijn neus in het glaasje. Alberto Stegeman zat er voor […]
Marcel van Roosmalen: Op transport
In Betondorp was altijd wel iemand zijn kat kwijt, de meeste kwamen nooit meer terug. Begrijpelijk wel: die woningen waren veel te klein voor een dier, en in de binnentuinen was altijd wel een bejaarde die uit eenzaamheid alles voerde. […]
Marcel van Roosmalen: Diemo
Een tijdje terug was ik weer eens bij winkelcentrum Diemerplein. Citymascotte Diemo was er ook. Hij deelde broodtrommeltjes uit. Altijd als ik Diemo zie, het was de tweede keer, moet ik denken aan degene die hem verzon: Rutger van Stappershoef. Hij […]
‘Ik had nog nooit Diemen gezien’
Marcel van Roosmalen (1968) is schrijver van romans en sportboeken. Onlangs verhuisde hij samen met zijn vriendin Eva Hoeke naar Betondorp. Op het afgesproken tijdstip is Marcel van Roosmalen niet thuis. Hij blijkt 50 meter verderop te zitten, in café […]