‘Trek aan de fok,’ schreeuwde ze. Ik trok aan de fok die de volle wind ving. Opeens gingen we veertig kilometer per uur en hingen we schuin. Uit doodsangst liet ik de fok los.’ Toch kijkt Henk Spaan met afgunst naar buiten, naar die gijpende mensen en hun zeilboten.
Fiets op een heldere dag eens van Zeeburgereiland naar Schellingwoude. Sta op de brug een moment stil, kijk om je heen en hou ’t uitzicht even op het netvlies. De immense ruimte van Waterland en het Buiten-IJ, wat een magische […]
Zelden eet ik nog in een sterrenrestaurant. Dat de dode chef Bocuse na zijn overlijden ook nog een Michelinster is kwijtgeraakt, doet me niks. Ooit probeerde ik er te reserveren, wat pijnlijk mislukte: nergens word je zo arrogant op je […]
