De slimste manier om dingen in de beschermde natuur te bouwen, is het bouwen van natuur. Dit kan alleen de mens bedenken, die de natuur allang ontstegen is. Hier staan tien borden op een kluitje, allemaal dezelfde tekst, het is ergens bedacht en uitgevoerd, ingekaderd, procesmatig afgevinkt. Door mensen. Daarom staan die borden daar.
Hier zwemt niemand. Dit is een habitat van vuil zand, distelgras, zwerfafval en bouwafval. Een nieuwe wijk ontstaat uit dieseldampen, gronddumpers, diepladers, heistellingen, hoogwerkers en hoogmoed; de natuur is een aflaat voor al dat geploeter. Er zullen orchideeën groeien, schrijft de krant, pal tegenover de kolencentrale en naast de doorgaande weg. Verderop bouwen grijpmachines een dijk die rust op kunststof doek dat nu al rafelt, het is van polypropyleen. Zo zwemmen de microplastics vrijelijk het water in de komende decennia, daar helpt geen verbodsbord aan.
Wat de mens onderscheidt van de natuur is het vermogen zichzelf voor de gek te houden.
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de verkeersborden van Amsterdam Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl.
Strandeilandlaan, IJburg: ‘Hier zwemt niemand’
