Muzikante Pip Blom droomde ervan om ooit op te treden op het Glastonbury Festival. In 2019 werd die droom bewaarheid en inmiddels is ze doorgebroken in het Verenigd Koninkrijk. Ze woont nog steeds op de plek waar ze is geboren: in de Watergraafsmeer.
“Dit is wel een beetje het gebied waar mijn hele leven zich tot nu toe heeft afgespeeld,” zegt Pip Blom als ze op het terras van café Mojo aan de Ringdijk om zich heen kijkt. Ze is een paar straten verderop geboren. Woont nog steeds in haar ouderlijk huis, nu op de bovenverdieping samen met haar broer Tender, die gitarist is in de band.
“Het huis is wel mijn lievelingsplek,” zegt ze. “In deze buurt heb ik op de crèche gezeten en later heb ik op de WSV gezeten. Al die mensen zie ik nog steeds, net zoals mijn vrienden van het Pieter Nieuwland, ook hier nog geen vijfhonderd meter vandaan. Alles gebeurde in een straal van een kilometer.”
Wat is er leuk aan om in de Watergraafsmeer op te groeien?
“De school was heel leuk en het kamp was in een woord geweldig. Als kind zat ik heel veel in de speeltuin bij het Mariotteplein, dat was echt de plek, en toen ik ouder werd was dat Park Frankendael. In de Watergraafsmeer kun je veel verschillende dingen doen en alles is dichtbij. En als je toch de stad in wilt, dan ben je er met een kwartiertje fietsen.”
Je beide ouders hebben in de muziekbusiness gewerkt, jouw vader Erwin zat in de legendarische band Eton Crop. Is dat een voordeel voor jou?
“Ik vind van wel, hoewel het wel dubbel is. Soms dachten mensen dat wij op een bepaalde manier dankzij hen eerder bekend zijn geworden, en dat is zeker niet zo. Dat stadium zijn we voorbij en nu heeft het alleen maar voordelen. Ze begrijpen precies wat we doen en het is ook heel praktisch. We zijn veel op tournee in het buitenland en mijn moeder regelt altijd goede betaalbare hotels in de buurt van de zaal. Mijn vader heeft zelf een tour-app ontwikkeld waar je in een oogopslag kan zien waar de zaal is, hoe laat we soundchecken, wanneer we eten en nog veel meer. Dit scheelt natuurlijk irritaties in het busje.”
Toeren door het buitenland met je eigen bandje heeft iets heel romantisch. Klopt dat beeld?
“Niet helemaal. In Engeland liggen de grote steden ver uit elkaar dus op een doorsnee dag ga je om half negen weg en ben je rond de klok van vier bij de zaal. Tussendoor eten we meestal wat bij een tankstation. Dan gaan we soundchecken, snel een warme maaltijd eten en de show doen. Daarna merchandise verkopen, opruimen en dan lig je na middernacht in je hotel. Door alle adrenaline kan ik meestal moeilijk slapen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind toeren heel leuk, maar ook dodelijk vermoeiend. Daarom toeren we nooit langer dan een maand.”
Toen je zestien was, startte je de blog Road to Glastonbury.
“Het was een soort idee van me om ergens naartoe te werken. Ik was er nooit geweest, maar op tv heb ik veel livestreams gezien en Glastonbury is gewoon het coolste popfestival ter wereld. Lievelingsbands als Arctic Monkeys en The Breeders hebben er gespeeld. Het doel van de blog was om mensen te interviewen die mij op weg konden helpen. Zoals andere muzikanten, managers, publiciteitsmedewerkers en meer van dat soort types.”
In 2019 werd je droom bewaarheid.
“Dat was echt geweldig. Als je ooit naar een festival wilt en je hebt wat geld, ga naar Glastonbury.”
Jullie zijn echt een liedjesband, hoe ontstaat een nummer?
“Meestal ben ik iets aan het kijken, bijvoorbeeld een documentaire. Ik speel tegelijk een beetje op mijn gitaar en als wat ik speel meer aandacht krijgt dan die docu, dan stop ik met kijken en speel ik meteen de gitaarlijn in. Dan bedenk ik er nog een gitaarlijn overheen, dan zing ik wat in, kies ik de drums uit en zo ontstaat het. Stukje voor stukje.”
Heb je hier in de buurt ook op muziekles gezeten?
“Zeker. Eerst zat ik bij de Popschool op de Middenweg en later heb ik les gehad bij het muziekeducatiecentrum bij de Muiderpoort. Een hele leuke plek omdat bijna iedereen die daar doceert ook muzikant is. Nu oefenen we in Q-Factory, niet de gezelligste plek ter wereld, maar wel praktisch omdat drie van de vier bandleden hier in Oost wonen.”
Twee jaar geleden zag ik jullie spelen op SoccerRocker, het festival op sportpark Drieburg. Jullie stonden alle vier met een glimlach op het podium.
“Dat was echt te gek. Hoewel ik niet van het voetbal ben, is de combinatie natuurlijk heel leuk. Ze programmeren er ook heel vet, en het feit dat wie vóór vier uur komt gratis naar binnen mag, is heel sympathiek. Oprecht zonde dat het festival ophoudt te bestaan.”
Door Jim Jansen
Foto: Muzikante Pip Blom op de Middenweg, midden in de Watergaafsmeer waar ze opgroeide en nog steeds woont. “Alle mensen van vroeger zie ik nog steeds, net zoals mijn vrienden van het Pieter Nieuwland.”
‘Spelen op Glastonbury was echt geweldig’
