Vandaag had ik snuffelstagiaires. Twee meiden uit groep acht van de basisschool. Ze zijn geïnteresseerd in journalistiek en ja, dan kom je buurten bij de buurtkrant.
Verbaasd zijn ze niet, als ze een woonhuis binnen stappen. ‘Ik had een hele grote ruimte verwacht. Maar dit is ook wel handig.’ Ik vertel hun over Stamhuis de Slibvijzel, dat het daar straks allemaal moet gebeuren. Dat er dan een ‘echte’ redactie komt. Dat we verbouwen, maar nog niet klaar zijn.
We nestelen ons aan de keukentafel. Ze stellen vragen. Journalistwaardige vragen. En ik geef opdrachtjes. Niet te moeilijk? ‘Je moet het gewoon proberen. Het is best leuk hoor.’
Ze werken geconcentreerd. Koppen snellen, onderwerpen bedenken, je kunt het allemaal gerust aan elfjarigen overlaten.
Ik snuffel ook aan hen. Wat willen zij in de krant lezen? Aan ideeën geen gebrek. ‘Een puzzel voor kinderen.’ En sport, meer sport. ‘Welke teams doen het goed, wie wint de beker, wie ken ik en komt in de krant?’
Dan gaan ze weer, de juf wacht. ‘Ik wil nu zeker weten journalist worden.’
In Stamhuis de Slibvijzel staan tegen die tijd de deuren wagenwijd voor zulke meiden open.