Als scenarioschrijver won Shanice Kamminga de Netflix New Voices Script Contest. Haar serie Robby de Neuro is nu online te bekijken. Een gesprek bij tHuis aan de Amstel op de eerste lentedag van 2025.
“Eigenlijk wilde ik bij Kriterion afspreken, want een bioscoop past goed bij mijn werk,” zegt Shanice. “Maar dit is ook een geweldige plek. Ik heb gehoord dat de eigenaren veel geld aangeboden kregen om hier weg te gaan, zodat er een woontoren gebouwd kon worden. Dat hebben ze niet gedaan en kijk om je heen, overal blije mensen. Ik kom hier niet alleen voor de leuk, maar ook voor werk. In een van de kamertjes hier heb ik een van mijn projecten geschreven, zittend voor de open haard.”
Je hebt vijf jaar in LA gewoond, waar je van acteren al snel bij regisseren terecht kwam.
“Ik heb geen filmacademie gedaan en destijds was het dan moeilijk om in Nederland mee te dingen naar subsidies. Ik koos voor Los Angeles want ja, dat is toch de droom. En ik was 19 en dacht: waarom niet? Uiteindelijk had ik veel te veel meningen over alles dus ben ik al snel gaan schrijven en regisseren, haha.”
Heb je wel gewerkt als actrice?
“Ik heb één serie hier in Nederland gedaan en eigenlijk kwam ik er toen gelijk achter dat het niet mijn ding was. Als acteur moet je de hele tijd wachten. Dat is niks voor mij en ook wilde ik me overal mee bemoeien. Bij die serie vroeg de producent me of ik niet eens voor hem kon schrijven. Zo ben ik erin gerold.”
In Amsterdam heb je psychologie gedaan, waarom die studie?
“Ik was de eerste in mijn familie die ging studeren, mijn ouders vonden dat natuurlijk fantastisch. Zij wilden geen kunststudie betalen, dus zo kwam ik bij psychologie terecht. Ik wist eigenlijk niks van de academische wereld. Voor mij was het heel interessant om die wereld te leren kennen. Eigenlijk zijn wetenschappers ook een soort artiesten. Ik besteedde overigens niet veel tijd aan mijn studie en dook vooral in de creatieve wereld waar ik uiteindelijk heen ging.”
Heb je in je huidige werk nog iets aan je studie?
“Ja ik denk het wel, maar het is moeilijk te benoemen. Als ik aan het schrijven ben of nadenk over personages, dan is het zeker van nut. Maar ik denk dat het mij voornamelijk helpt om een ander deel van de wereld te begrijpen, het deel dat ik anders niet had begrepen.”
Wat is er aantrekkelijk aan regisseren?
“Als ik regisseer, dan mag ik alle creatieve beslissingen maken. Hoe het licht wordt, wie er in de crew zit en welke acteurs er spelen. Het is heel bijzonder om met een team je visie tot leven te brengen.”
Daarnaast ben je ook scenarioschrijver.
“Als scenarioschrijver moet je een visie hebben en ook een hoop discipline. Want iedereen die geletterd is, kan in principe schrijven. Maar er is een groot verschil tussen amateurschrijvers en professionele schrijvers. Het is zoals ze zeggen: je moet die tienduizend uur maken.”
Tienduizend uur?
“Dat is het aantal uur dat je ongeveer nodig hebt om echt ergens een master in te worden. Om echt de skills onder de knie te hebben. De opbouw van het verhaal, de technische details, hoe het zich ontwikkelt, het plot. En omdat je dit helemaal in je eentje moet doen, is er die discipline voor nodig.”
Een recente serie die je hebt gemaakt is Robby de Neuro.
“Het is een soort whodunnit over neurodivergente kinderen. Er is iets gebeurd en je moet erachter komen wie de dader is, maar eigenlijk gaat het over zelfacceptatie van neurodivergentie. Robby bevindt zich op het autisme spectrum, Amira heeft ADHD en Wolf heeft dyslexie. Hier kwam mijn psychologiestudie dus wel van pas.”
Even over Oost. Waar kom je graag?
“In Kriterion kom ik al sinds mijn studententijd. Het staat een beetje bekend om de rommelige service en dat het smoezelig is. Maar ik vind dat wel charmant en ik ga er graag naar de film.”
Waar eet je graag?
“Bij Rijsel in de Marcusstraat bij de Amstel. Neem alleen al hun sla met mosterdzaad en goede olijfolie. Heel eenvoudig en heel lekker. Hun Franse lavacakejes zijn ook heerlijk. De Kas vind ik echt het allerbeste restaurant van Oost, al heb ik daar niet meer gegeten sinds ze een ster hebben.”
Waar winkel je?
“Eerlijk gezegd ga ik dan liever de Amstel over naar De Pijp, want daar zijn een aantal boetieks waar ik graag kom zoals Anna+Nina. Hier in de buurt winkel ik graag bij WOLF en Het Faire Oosten in Oostpoort.”
Waar ga je naartoe als je Amsterdam verlaat?
“Naar de bergen. Mijn laatste bergtrip was naar Patagonië. Prachtig. In de bergen ben je buiten en alleen maar bezig met je volgende stap. Je bent alleen aan het lopen met je rugzak. Dagenlang. Dan realiseer je je dat je als mens niet zo heel veel nodig hebt.”
