Ik heb niet zoveel met spiritualiteit. Ik ben nuchter, begrijp het niet goed en vind het een beetje zweverig. Sterker, ik denk dat mensen het vaak, bewust of onbewust, gebruiken om gedrag te rechtvaardigen. Het is de mens zelf die zijn eigen emoties als angst en verlangen vertaalt naar een hogere macht. Een persoon geeft, waar en hoe dat zo uitkomt, een eigen betekenis aan spirituele tekenen.
Maar is het anders in de kunst? Is de liefde voor kunst wel absoluut en rationeel? Ik kan mezelf verliezen in de schoonheid van vormen, kleuren en klanken. Ik kan ontroerd raken door een paar klodders verf op een stuk tweedimensionaal papier. Voor mij kan een beeld tot leven komen. Ben ik daarmee irrationeel? Voor kunstenaar Piet van de Kar liggen spiritualiteit en kunst niet zo ver van elkaar af. In Museum Perron Oost exposeert hij momenteel de sculptuur Spirit, een goedwillend bovennatuurlijk wezen, een verbinding tussen goden en stervelingen, bron van wijsheid.
Van de Kar had het houten beeldwerk gemaakt tijdens een educatief kunstproject met de leerlingen van het Geert Groote College en de Jan des Bouvrie Academy. “De oude Grieken hadden het over demonen als bemiddelaars tussen de boven- en onderwereld. Spirit heb ik met de leerlingen gemaakt vanuit het gevoel van verbinding. Wat is de geest van deze tijd? Wat houdt mensen nu bezig en wat bindt hen?” De sculptuur werd tentoongesteld tijdens Art Zuid en na deze openluchttentoonstelling besloot Van de Kar dat het werk een tweede leven verdiende.
Samen met leerlingen van de middelbare school MLA#2 uit Oost ging Van de Kar een nieuw kunstproject met Spirit aan. “We zijn over onszelf gaan nadenken. We zijn allen verschillend, maar toch werken we continu samen. Wat is het dat ons bindt? Ik heb ze oud textiel als T-shirts van huis laten meenemen. De lappen stof hebben we in repen geknipt en zijn we door elkaar gaan vlechten. De vlechten symboliseren de verbinding tussen de leerlingen. De vlechten hebben we in trossen op en rond het beeld in Museum Perron Oost gehangen.”
Spirit staat nu zwijgzaam voor het raam van het kleine museum. De scholieren zullen trots zijn op hun kunstwerk. Ouders, familie en vrienden zullen een kijkje komen nemen. De sculptuur zal vragen oproepen en gevoelens opwekken. Mensen worden uitgenodigd zelf een vlecht in het museum te hangen. Het kunstwerk zal voorbijgangers verbinden in hun verbazing, vertedering of verwondering. Ieder zal zijn eigen emoties, gedachten en ideeën vormen bij het beeld. De een misschien wat meer spiritueel dan de ander. Maar een ieder zal er een betekenis aan geven. Ik ook. Spirit vervult zijn rol. Spirit leeft.
Sculptuur verbindt leerlingen, buurt en tijd
