In 1968 zat Howard Steel, een jonge arts uit Philadelphia samen met een collega te eten bij een Chinees restaurant. ‘Jij gaat echt nooit iets publiceren in een medisch tijdschrift,’ plaagde de collega. ‘Wedden van wel?’ zei Steel, en hij zette tien dollar in.
Eenmaal thuis begon hij aan een brief aan de New England Journal of Medicine, een medisch vakblad. ‘Elke keer als ik Chinees heb gegeten krijg ik last van hartkloppingen, vermoeidheid en een doof gevoel in mijn nek dat zich uitstrekt naar mijn rug en armen. Ik vermoed dat dat komt door msg, of ve-tsin, dat veel wordt gebruikt in de Chinese keuken,’ schreef hij. Hij ondertekende de brief met: dokter Robert Ho Man Kwok van National Biomedical Research Foundation, een niet-bestaand onderzoeksinstituut. De brief werd geplaatst, en Howard Steel kon zeggen dat hij had gepubliceerd in een medisch tijdschrift. Hij had de weddenschap gewonnen.
Leuke studentengrap – als het daarbij was gebleven. Want dat deed het niet. Het regende brieven van lezers die beweerden dat Chinees eten bij hen dezelfde klachten veroorzaakte als bij ‘dokter Ho Man Kwok’. The New York Times pikte het bericht op en daarna ging het als een lopend vuurtje rond. Weldra durfde vrijwel niemand nog ve-tsin te gebruiken. Allemaal vanwege één onzinbrief. En Howard Steel? Die had nog geprobeerd om in te grijpen, maar toen hij het vakblad belde om te vertellen dat het allemaal een grap was geweest, weigerden ze naar hem te luisteren. Ze gooiden zelfs de hoorn op de haak.
Ook ik schrijf weleens een onzinbrief. Ik schrijf Verkade dat ik de beschuiten iets te donker gebakken vond of ik vraag Crodino of hun frisdrank ook in literflessen op de markt kan komen. Ik krijg altijd antwoord, hoe onnozel mijn vraag ook was. Het gaat me dan ook niet om het antwoord, maar om wat de fabrikant meestuurt. Een koektrommel met roomboterkoekjes, een koeltas met aardappelproducten, frisdranken, chocola, pastasauzen, champagneglazen: ik heb het allemaal ontvangen.
Dus schrijf eens wat vaker een brief, vertel een fabrikant hoe geweldig je zijn product vindt, of stel een onzinvraag. Maar overdrijf het niet, denk aan Robert Ho Man Kwok. Nadat zijn brief was gepubliceerd zou het tientallen jaren duren voordat msg van zijn slechte naam af was en mensen het weer durfden te gebruiken. Zoiets wil je niet op je geweten hebben.
Schrijver Marieke Groen leeft van heel weinig geld, maar voelt zich nooit arm.
Ze heeft er een kunst van gemaakt om met minimale middelen maximaal te kunnen genieten en deelt hier haar beste bespaarhacks.
Foto: Keke Keukelaar
Schrijf eens een brief
