Deze zomer kwam het IJburg College in het nieuws vanwege een uittocht van docenten. Maar is deze school niet vooral het slachtoffer van ouders en leerlingen voor wie alleen een school in Zuid of Centrum goed genoeg is?
Vlak voor de zomervakantie las ik een schreeuwende kop in Het Parool. Op het IJburg College is het ieder voor zich.Onveilig klimaat; Docenten verlaten massaal de school. Dit alles zonder aanhalingstekens. Het stuk in de zaterdagkrant bestreek drie pagina’s. Dankzij de komkommertijd met grote foto aangekondigd op de voorpagina. Het probleem van de school, die vwo, havo en vmbo aanbiedt, is blijkens het artikel niet alleen de uittocht van docenten. Het leerlingenbestand telt steeds meer onhandelbare gevallen waarmee de schoolleiding te coulant zou omgaan. Van de 56 leerlingen van de nabijgelegen basisschool gaan er komend schooljaar maar 6 naar het IJburg College. “Rijke witte ouders sturen hun kinderen elders naar school, kinderen uit de sociale huurwoningen komen hier,” vertelt een docent aan Het Parool.
Tweederangsburgers
Pas in Zuid-Frankrijk, met een boek aan de rand van het zwembad, besprong het alarmerende artikel me weer. Ik las Eigen Welzijn Eerst van Roxane van Iperen. Haar essay beschrijft hoe de ooit vrijzinnige liberale middenklasse van Nederland – bezig met yoga en zelfontplooiing – is verworden tot een egocentrische kaste van winstmaximalisten. De auteur noemt deze hoogopgeleide en ogenschijnlijk progressieve Nederlanders ‘wellness-rechts’. Een groep die alleen nog aan zichzelf denkt en kansenongelijkheid geen probleem vindt. Sporten en schoolgaan gebeurt binnen de eigen bubbel. Volgens Van Iperen heeft dit geresulteerd in eerste- en tweederangsburgers. Dan moet ik denken aan een uitspraak van een docent van het IJburg College in het Parool-artikel: “Kinderen uit sociale huurwoningen komen hier, daar is de school niet op toegerust.”
Het beste voor je kind
Kinderen van hoogopgeleide ouders uit IJburg en andere stadsdelen fietsen massaal de plaatselijke scholengemeenschap voorbij op weg naar opleidingen in Centrum en Zuid. Dat alles onder het mom ‘we hebben alles geprobeerd en moeten nu even aan onszelf denken, iedereen wil toch het beste voor zijn kind?’ Zo is op de middelbare scholen van Amsterdam een mate van segregatie ontstaan die nog sterker is dan die van de wijken. Een beetje gechargeerd: havo en vwo-aspiranten van hoogopgeleide ouders zetten op hun voorkeurslijst scholen die overwegend in Centrum en Zuid staan. Daar willen vrijwel alle kinderen naartoe – ook als ze in Zuidoost, Nieuw-West, Oost of Noord wonen. Er is tevens een zwarte lijst waar diezelfde kansrijke kinderen niét naartoe willen. Die scholen staan in de minder rijke delen van de stad.
Er is vast iets mis op het IJburg College maar de berichtgeving versmalt het tot een specifiek probleem. Gebrek aan strengheid van deze school. Maar Roxane van Iperen indachtig is er nog een andere boosdoener aan te wijzen. De vluchtende kinderen en hun ouders en docenten zijn zelf medeverantwoordelijk voor dit exces. Als kansrijke kinderen de school boycotten wordt het automatisch een zwakke school. Normaal goed onderwijs is goed genoeg voor je kind. Maatschappelijke verantwoordelijkheid is dat je kind een school kiest met gemengde milieus. Dus hoogopgeleide ouders uit minder rijke delen van de stad, zorg dat je kind naar die school bij jou om de hoek gaat. Het IJburg College!
Samen naar het IJburg College. ‘Vluchtende ouders zijn medeverantwoordelijk’
