Na Magneetbar en Magneet Festival komt er nu Magnetico. In de knalrode loods van het voormalige Praq op Zeeburgereiland begint creator Jesse Limmen zijn eigen bruine kroeg en restaurant. Helemaal in Magneetsfeer, dat spreekt.
De koepel – “voorlopig blijft ie rood, maar ik zou geel ook mooi vinden” – krijgt de vorm van een duikboot. Dat past bij de waterrijke omgeving en de geschiedenis. Want of we weten dat de RI-Oostbuurt ooit een militair terrein was? Daarom. De voor- en achterkant worden uitgebouwd met een serre. Veel glas en veel licht. Buiten komen boomstammen, speeldingen voor kinderen en, om nog eens wat te noemen, urban gardening.
Wat onrustig zit Limmen voor ons. Wat wil je, voor iemand die niks met geld heeft is dit een serieuze stap. Een vaste stek. Maar hij heeft er gewoon iets mee, met die plek vlak bij de Oostpunt waar in augustus voor het derde jaar op rij zijn Magneet Festival plaatsvindt. Komt ook door het kauwtje dat er vorig jaar voor zijn voeten ging zitten. Hij kon ’m zó oppakken. Dus toen de ruimte een tijdje geleden leeg kwam te staan, nam hij het initiatief.
Waarom, altijd al een café-restaurant willen hebben? “Nee, dat niet.” Wat heb jij trouwens voor schoenen aan, vraagt hij dan. Dit is toch geen lente? Zo koud. In kon mijn verjaardag niet eens buiten vieren.
Terug naar Magnetico. “O ja, waarom. Omdat het een hele stressvolle bedoening is, zo’n festival. Eén keer per jaar maar. En altijd de onzekerheid of het allemaal weer rond komt. Ik moest een stap maken, voelde ik. En toen kwam deze loods op mijn pad.”
Bij hem borrelt het ene na het andere idee op, ook tijdens het gesprek. Op mijn blocnote tekent hij de duikboot die Magnetico moet worden.
Jouw hoofd stopt nooit hè? De kunstenaar steekt zijn hand uit. “Kijk, die ring. In de vorm van een potlood. Ik heb een verbond met mezelf, met m’n eigen creativiteit.”
Voor de loods heeft hij het volgende bedacht. De voorkant wordt een bruin café, zeven dagen per week geopend. Een lage toog, een ongedwongen sfeer, en in het weekend programmering zoals singer-songwriters, bands, poëten. Waarbij geput wordt uit het enorme Magneetnetwerk, opgebouwd sinds 2005, eerst op Lowlands en later op de Oostpunt, waar al die jaren honderden bekende en onbekende talentvolle mensen de revue passeerden. Anouk, onder anderen. En Ellen ten Damme en Nina Hagen.
In het middenstuk van Magnetico vind je de keuken en kantoren. Geen personeel, dat heeft Magnetico niet, er wordt gewerkt met zzp’ers. Limmen: “We bouwen samen, onder het Magneetmotto ‘no spectators, only particpators’. Zo creëer je verantwoordelijkheid. Magnetico is van ons samen. Er komt een chef-kok, een bedrijfsleider. Limmen zelf zal je achter de bar niet aantreffen. Hij doet het concept en de programmering.
Aan de achterkant, richting het water, komt het restaurant. Netjes, strak, wit. Het eten is biologisch. Er komt een afhaalgedeelte, waar je niet alleen een maaltijd maar ook bijvoorbeeld bijpassende wijn kunt krijgen. “We bouwen er ook een open haard in.” Want vuur is onlosmakelijk met Magneet verbonden.
Dit alles wordt de basis van Magnetico. Maar Limmen zou Limmen niet zijn als op deze bijzondere plek niet veel meer gaat gebeuren. Zoals videomapping op de silo’s. “Papier, potloden, hamer en hout zullen altijd voor het grijpen liggen.” Want iedereen moet altijd kunnen creëren. In de geest van Magneet.
Het voorcafe van Magnetico gaat naar verwachting in juni open.