Het Oosterpark is al jaren het toneel van openlijk drugsgebruik, dealen en bijbehorende overlast. Wij buurtbewoners trekken hierover aan de bel, maar voelen ons niet gehoord. Frustraties liepen hoog in oktober hoog op tijdens een bijeenkomst waarbij tweehonderd omwonenden hun zorgen deelden. De wethouder van de centrale stad schitterde door afwezigheid en stadsdeelvoorzitter Carolien de Heer verwees bij moeilijke vragen door naar de centrale stad. Wij als bewoners zien hierin een duidelijk voorbeeld van politieke onwil en het afschuiven van verantwoordelijkheden.
Het park staat al sinds jaar en dag bekend als een plek waar verslaafden samenkomen, maar het zichtbare gebruik van crack heeft de overlast naar een nieuwe hoogte getild. De bosjes zijn bezaaid met aluminiumfolie, een duidelijk teken van het gebruik.
De overlast blijft niet beperkt tot het park. Omwonenden melden drugsgebruik en zelfs ontlasting in de portieken. Het leidt tot gevoelens van onveiligheid, vooral onder ouders met kinderen. Voor omwonenden lijkt het wel alsof ze in een wetteloze omgeving leven.
Plaatsing van een camera bij de ingang en overlasthoek Linnaeusstraat/Oosterparkstraat eind november leek een stap vooruit, maar is in de praktijk een schijnoplossing. Gebruikers en dealers zijn simpelweg 300 meter verderop in het park gaan zitten.
Politieacties en gebiedsverboden hebben evenmin een blijvende impact. Dealers staan vaak de volgende dag alweer op hun oude plek. Het tekort aan opvangplekken en gespecialiseerde zorg maakt het probleem bovendien structureel. De groep gebruikers heeft vaak te kampen met dakloosheid, psychische problemen en een uitzichtloze situatie. Gemeente en stadsdeel erkennen het probleem, maar concrete oplossingen blijven uit. Camera’s en acties bieden slechts tijdelijk verlichting, en buurtbewoners hebben het vertrouwen in de gemeente en het stadsdeel Oost grotendeels verloren.
De situatie leidt tot groeiende frustratie bij ons als buurtbewoners. Het probleem sleept al jaren voort en we zien niets veranderen. Velen voelen zich in de steek gelaten door de gemeente, die volgens hen onvoldoende daadkracht toont. We zijn de overlast zat en het lijkt alsof niemand verantwoordelijkheid neemt.
Het Oosterpark is een symbool geworden van een breder maatschappelijk probleem: de combinatie van verslaving, dakloosheid en een tekort aan zorg. Zonder structurele investeringen in huisvesting, opvang en begeleiding blijft de situatie uitzichtloos.
Buurtbewoners, hulpverleners en beleidsmakers staan voor een grote uitdaging, dat weten wij als buurtbewoners ook. Maar we verwachten serieuze maatregelen, geen schijnoplossingen.
Jeanette en Anne-Marie, buren wonend aan het Oosterpark
Overlast in het Oosterpark: bewoners zijn het zat
