Er was eens het wittefietsenplan, idealistische Amsterdammers herinneren zich dat: de stad zou vol gratis te gebruiken witte fietsen staan, fietsen van iedereen. 1965. Dat werden dus fietsen van niemand helaas, want zo idealistisch is de stad niet. Bovendien was het een poging de oprukkende auto uit het straatbeeld te halen, in 1965, de tijd dat het woord ‘autobesitas’ nog niet bestond. We weten allemaal wie gewonnen heeft: de ‘asfaltterreur van de gemotoriseerde bourgeoisie’, zoals de provo’s het toen noemden, een schitterende term.
Jaren later, in 2000, werd er nog een proef gedaan met wittefietsen en nou ja zeg! Mislukt want de meeste wittefietsen werden gestolen. En nu, 2025, liggen groenescooters door de stad in wisselende staat van ontbinding, alsof ze uit de hemel zijn neergestort. Dat is geen idealistisch maar een commercieel verhaal, iets wat beter past bij Amsterdam. Een start-up! De groenescooters kun je huren met een app, vanaf het begin was misbruik hun deel, ook omdat ze heel Amsterdams handig waren voor de dealers. De groenescooterstart-up werd voor 1 euro verkocht aan een ander bedrijf, aandeelhouders verloren de tientallen miljoenen die ze hadden ingelegd: ook het groenescooterplan mislukte, al vinden ze zelf natuurlijk van niet. Toch liggen die dingen nu her en der, ontdaan van accu’s en kentekenplaten, te wachten op de collectief betaalde stadsreiniging.
Wat dat zegt over de stad? Hooguit dat het geloof in commerciële start-ups even onnozel is als het geloof in Amsterdams idealisme.
Locatie: Zeeburgereiland
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de bezienswaardigheden op straat in Amsterdam-Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
