Camping Zeeburg is definitief begonnen met de uitbreiding: ten zuiden van het huidige kampeerterrein komt een eiland speciaal voor kampeerders.. Autovrij en met veel ruimte voor de natuur. Het kwam er niet zomaar. Eigenaar Toon Weijenborg: “Ik laat met niet tegenhouden door een stelletjetegenstribbelende woonbootbewoners…”
Het loopt sinds 2003, zijn dossier is meters dik. Het eiland dat hij zo graag wil en nodig heeft om ruimte te bieden aan de vele tentkampeerders, gaat onderdeel uitmaken van de ecologische verbindingszone die loopt van Muiden tot Amsterdam langs het IJmeer; een nat-dras gebied, onder meer ter compensatie van IJburg. Voor de woonboten langs de Diemerzeedijk tussen Diemerpark en de Amsterdamse brug, zeven stuks nog, is in het door de gemeente vastgestelde bestemmingsplan geen plek meer. Nieuwe ligplaatsen zijn door de gemeente met korting aangeboden.
Maar het liep anders. Door onder meer de samensmelting van de stadsdelen Zeeburg en Oost, steeds nieuwe wethouders en de veranderende bestuurscultuur moest Weijenborg zijn plan sinds 2007 opnieuw en opnieuw indienen. De stadsdeelraad, gemeente en andere instanties keurden zijn plannen keer op keer goed. Dit jaar kreeg hij definitief akkoord van de Raad van State: de aanleg van het eiland kon beginnen…
Maar toen haperde het. De buren – die woonbootbewoners van de Diemerzeedijk – dienden als enigen bezwaren in tegen de uitbreidingsplannen. Zij kijken nu uit over wijds water en krijgen een kampeereiland op ruim dertig meter van hun boot. Daar zijn ze niet blij mee, werden zelfs ronduit vijandig. “Ik heb alles gewonnen, alles alles alles. Nu het bestemmingsplan door de Raad van State definitief is goedgekeurd, mag ik het eiland maken. Het waterperceel, anderhalve hectare, heb ik al 1,5 jaar in erfpacht.” Hij slaat zijn handen ten hemel, want de woonbootbewoners hebben het zoveelste beroep alweer aangetekend.
De ankers van de woonboten liggen in het gebied waar het eiland moet komen. Uit protest weigeren de woonbootbewoners om deze ankers weg te halen. “Maar ik heb gelukkig toestemming van de rechter om hun ankers te verplaatsen, dus dat ga ik doen. Zorgvuldig, vanzelfsprekend! De kosten die ik hiervoor moet maken en al gemaakt heb, die hou je niet voor mogelijk. Terwijl: deze boten zijn in overtreding, er liggen illegaal ankers op mijn terrein waar ik voor betaal.”
Toch blijft Weijenborg optimistisch. “Ik heb geen keus, voor de continuïteit van mijn bedrijf moet ik door. We hebben jaarlijks 90.000 gasten, 200.000 overnachtingen, en werkgelegenheid voor 90 mensen. Ik laat me door deze mensen niet tegenhouden. Begrijp me niet verkeerd, van mij mogen die boten blijven liggen. Maar het eiland komt er ook.”
IJsvogels en oeverzwaluwen
Hij pakt een boekje, je ziet het plan er in detail uitgetekend. “Kijk, hier gaat het om, de rest is allemaal zijdelings gelul. We gaan een eiland maken!” Tot eind 2018 is hij bezig met de randen, daarna wordt het opgevuld met grond en moet het een jaar inklinken. “Dan gaan we inrichten.” Nu begint Weijenborg enthousiast in zijn handen te wrijven. “De rietoever wordt acht meter breed, bomen die we gaan planten zijn natuureigen. Er komt een ijsvogelwand, een oeverzwaluwwand, struiken en een wandelpad. Zie je het voor je?”
Voor Weijenborg is de natuur belangrijk. Zijn camping had als eerste in Nederland een eco-keurmerk, rond het in 2017 vernieuwde toiletgebouw zijn 4500 plantjes ingepland. “Dat wordt een eldorado voor vogels en insecten, vlinders en bijen. Hoe meer ik kan bijdragen, hoe beter.”
Het boekje slaat hij dicht en hij tuurt naar buiten. Weijenborg denkt niet dat het nu allemaal vanzelf zal gaan. “Ze zullen altijd iets te zeuren hebben. Maar mijn grootste lol na al die jaren: we gaan het gewoon doen. Ik heb alle vergunningen, alle bestemmingsplannen zijn goedgekeurd. Als het er straks ligt, is het zo teringmooi.”