Het is vast niet de reden geweest dit bord te bekladden, redenen voor vandalisme zijn meestal verveling of ‘ik weet het niet, edelachtbare’, maar in dit tijdsgewricht moet alles uitgelegd. Er is geen wandelpad meer te vinden zonder vermanende of verklarende bebording. Ik heb ze een tijdje verzameld, mijn lievelings staat naast een smalle zandweg en beschrijft hoe je dient om te gaan met tegemoetkomend wandelverkeer: ‘respect: doe rustig aan, waarschuw elkaar, ga aan de kant, groet elkaar’. Je zou er agressief van worden.
Maar dit bekladde bord (tableau? informatietafel?) is minder gericht op gedrag en meer op kennis: je ziet (zag) er dieren op die ter plaatse wonen, alsof niemand in de stad nog weet heeft van de natuur (de ijsvogel is mijn lievelings). Je kunt je afvragen wat de dieren ervan vinden, en of het mogelijk is voor hen een bord te plaatsen met informatie over de lawaaiige tweebenige wezens die de stad bevolken, maar het is goed ook hier de kleine lettertjes te lezen. ‘Stadsnatuur’, ‘groene verbindingen’, ‘faunapassages’: taal die niemand kent behalve degenen die beleidsnota’s schrijven. Uiteindelijk is (was) dit bord een monumentje voor de ijverige ambtenaren en bestuurders die je in het wild nooit ziet.
Locatie: Flevopark
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de bezienswaardigheden op straat in Amsterdam-Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
Monumentje voor ijverige ambtenaren
