Maurinho stapt net uit de 26. Even naar de stad geweest, “een broek halen”. En hij moet zo door, want hij heeft een stagegesprek bij Youthside. Daar zit-ie toch vaak en daar is hij met vrienden bezig om een jongerenfeest te organiseren. “Twee vliegen in één klap.” Maar uiteindelijk wil Maurinho de beveiligeropleiding gaan doen.
Op school in Oost en wonen op IJburg. Die afstand overbrugt Maurinho met de tram en de bus. Of soms met de fiets, maar dan moet het weer goed zijn. Vier jaar woont hij er nu, met zijn moeder, op Haveneiland Oost. Gezellig. “Ja, er heerst een leuke sfeer. Nou ja, niet altijd. Soms zoeken we iets te doen. Als we het echt niet meer weten, gaan we uit in de stad. Naar verschillende uitgaansgelegenheden, zoals de Escape.”
Toch zit hij vaak met vrienden in de Youthside, zo’n vier keer per week. “Dan praten we over wat we gedaan hebben. We hangen.” Of hij is aan het voetballen. Op het Cruyff Court (“We kwamen daar al toen het nog een ander pleintje was.”). “In de zomertijd hoor. Nu niet. Nee, nee, veel te koud.” Ook op andere plekken, soms. Het Van Goghpark? Maurinho trekt een vies gezicht. “Nee, dus. Dat is hondenpoepvoetbal.”
Voetbal is wel een hobby. Maurinho’s club is SV Voorland in de Watergraafsmeer. “Ik zou wel bij AFC IJburg willen, maar volgens een vriend die zich daar wilde aanmelden, kan dat niet. Er is nog geen B-team. Dat moet groeien vanuit de F-jes, zeiden ze. Wel jammer, want AFC IJburg is veel dichterbij.”
“De laatste tijd zijn we druk bezig een feest te organiseren. Voor alle jongeren, ergens in februari. Het hoeft niet per se op IJburg, maar het zou wel leuk zijn. We zoeken nog een tent. Wat we willen? Een beetje lol, een beetje vrijheid. Dat we niet in de gaten gehouden worden.”
Dat gevoel van ‘in de gaten gehouden worden’ hebben Maurinho en zijn vrienden wel vaker. Ze willen dan ook liever nog een echt buurthuis. “Niet zoals Youthside, met een studio, maar meer een inloop met een Playstation. Waar we het zelf mogen invullen. Dan komt er meer sfeer. En als we ergens gaan voetballen, komen altijd die straatcoaches in de buurt staan. Het zijn net spionnen. We doen niks, een beetje herrieschoppen en hen dollen ja, dat is toch logisch? Wij willen gewoon lekker voetballen, lekker sportief bezig zijn.”
Door Linda van den Dobbelsteen