Marcel van Roosmalen: ‘Expresso’

Een schoonmaakster, in Amsterdam heel gewoon, is in ons dorp geen luxe, maar een gebrek. Een teken dat je het huishouden zelf niet aan kunt. 
De zevende schoonmaakster woonde haar hele leven in het dorp, al 57 jaar. Ze zette zich met haar hele hebben en houwen op de bank en zei dat ze er bijna in verdronk. ‘Dit is geen bank maar een bed,’ zei ze. ‘De mensen van nu zijn niet meer gewend om rechtop te zitten.’ Het klopte wel, de bank in de kamer van mijn ouders was keihard. Mijn vader knikte altijd voorover als hij voor de televisie in slaap viel. 
‘En ik blief geen expresso.’
Via een briefje in de brievenbus liet ze een dag later weten ervan af te zien.