Dat is dan weer het fijne van Amsterdam: het wordt tenminste niet afgesloten na strenge nachtvorst. In mijn dorp zitten we met de ‘burgerhulp’, mede-bewoners die onbezoldigd de overheid een handje helpen. Dieptepunt was de keer dat mijn taxi zich tegen spertijd vastreed in de sneeuw. Een buurman die zijn hond aan het uitlaten was keek op zijn horloge en zei dat het al tegen negenen liep en hij dus niet kon helpen duwen. Een halfuur later arriveerde Maarten van de burgerhulp. Hij duwde niet mee, keek door zijn vingers, maar sommeerde me wel om naar binnen te gaan. We hebben vanachter het raam nog lang naar de taxichauffeur gekeken.
Marcel van Roosmalen: Burgerhulp
