Voor haar boek Hoe word ik een koppelaar? ontving Manon Sikkel vorige maand van de Nederlandse Kinderjury de prijs voor het beste kinderboek voor kinderen van 10 tot en met 12 jaar. Een beloning voor vier jaar hard werken aan de jeugdromans uit de serie Izzy Love “en een bevestiging dat ik echt op de goede weg zit,” zegt Sikkel.
In een interview met de 11-jarige Demi vertel je dat je in 2008 bent begonnen met het schrijven van je eerste kinderboek, omdat je dochter van 11 thuiskwam met boeken over drugs, alcoholmisbruik en andere problemen.
“En dat terwijl mijn dochter liever boeken wilde lezen over vriendschap en liefde. Je hebt de hele schattige kinderboeken en de volgende stap is de young adult literatuur. Daartussen zit een gat. Young adult boeken gaan vaak over problemen uit de grotemensenwereld: echtscheidingen, loverboys, anorexia. Maar veel kinderen hebben hier helemaal niet mee te maken. Mijn boeken gaan over de problemen van kinderen die geen problemen hebben. Veel ouders denken als ze mijn boeken zien: mijn kind is nog zo klein, ze is nog niet bezig met verliefdheid. Maar dat is niet zo: ik was al verliefd toen ik 6 was. Ik probeer over kinderprobleempjes te schrijven met als boodschap: je bent niet de enige. Ik schrijf de boeken die ik graag had willen lezen op die leeftijd.”
Je vertelt niet precies hoe oud de hoofdpersoon Isabella Strombolov, ofwel Izzy Love is, maar gezien de doelgroep zal zij een jaar of 12 zijn. Hoe was jij zelf op die leeftijd?
“Ik leek heel erg op Isabella; ik was vrolijk, altijd aan het fantaseren en voortdurend verliefd. Mijn eigen dochter, nu 16, is anders, toch wat meer volwassen. Dat heeft onder andere te maken met het verschil dat ik opgroeide in Hilversum en mijn dochter in Amsterdam. Door televisie en internet hebben jongeren toegang tot het wereldnieuws. Daarbij is alles anders door de komst van sociale media. Als ik een jongen leuk vond, moest ik langs zijn huis lopen en hopen dat hij me zag, of in de klas heel veel naar hem staren. Jongeren van nu maken gebruik van heel andere middelen, zoals Facebook of Hyves. Dat maakt het ook een stuk ingewikkelder. Net zoals volwassenen zijn jongeren de hele dag online.”
Mobiele telefoons en sociale media spelen vaak geen rol in literatuur voor volwassenen. In jouw boeken wel. Kun je in de jeugdliteratuur niet om deze zaken heen?
“Het is een wezenlijk onderdeel van het leven van jongeren. In hun wereld zijn mobiele telefoons en sociale media onmisbaar, dus ook in mijn boeken. De komst van de mobiel levert wel wat verhaaltechnische problemen op: vroeger kon je een personage serieus in de problemen brengen omdat er geen telefoon in de buurt was. Nu moet je eerst uitleggen dat een personage zijn mobiel vergeten is, of niet bij de hand heeft.”
Izzy ‘leeft’ ook buiten de boeken. Ze heeft zelfs een eigen website en een mailadres, zodat kinderen Izzy vragen kunnen stellen.
“En een Hyvespagina met 5000 vrienden. Als lezers een mailtje sturen, noemen ze mij altijd ‘jullie’. Ze denken dat Isa en ik samen boeken schrijven. Voor kinderen bestaat Isa echt. Denk ook aan J.K. Rowling en alle ophef die ontstond toen ze Harry Potter wilde laten doodgaan. De verontwaardiging was groot. Lezers leefden met Harry Potter. Kinderen kijken tegen Isa op, ze willen ook zo zijn. Ze beschouwen haar als een vriendin en voor hen bestaat ze dus echt.”
Je doelgroep bestaat uit kinderen tussen de 11 en 16 jaar. Daar zit nogal een verschil tussen. Een kind van 11 speelt nog op straat, terwijl een 16-jarige misschien al wel met seks bezig is.
“Seks komt in mijn boeken niet voor, er wordt niet eens in gezoend. Maar verliefdheid is van alle leeftijden. Ook volwassenen lezen mijn boeken. Ik probeer er allerlei lagen in te stoppen: een kind van 11 leest gewoon een spannend verhaal, maar voor iemand die wat ouder is, stop ik er allerlei grapjes en verwijzingen in die het jongere kind niet ziet. In Hoe word ik een koppelaar? omschrijf ik de cover van een roddelblad. Er staat onder andere op: Liefdesbaby voor Pipo de Clown. Mijn zoon van 12 weet bijvoorbeeld niet wie dat is. Hij denkt gewoon: wat een grappige naam.”
Je eigen kinderen lezen je boek als eerste om te kijken of er rare dingen in staan. Sla je de plank ook wel eens mis?
“Dat kan in heel kleine dingen zitten. Zo had ik een zinnetje opgeschreven met aan het einde vijf uitroeptekens. Mijn dochter zegt dan: “Mam, dat doet echt niemand. Maximaal drie.” En je moet ook altijd uitkijken met jongerentaal. Zelfs als ze die taal zelf gebruiken, vinden ze het irritant als volwassenen dat ook doen.”
Waarom denk je dat je boeken zo’n succes zijn?
“Ik schrijf heel toegankelijk. Vaak hoor ik van kinderen dat ze ondanks hun dyslexie mijn boeken erg graag lezen. Veel kinderboeken over de liefde zijn een beetje tuttig. Mijn boeken bevatten veel humor en ik neem kinderen serieus. En ik ben een goede verhalenverteller.”
Wat vind je van de jas?
“Ik voelde me net Indiana Jones. Isabella zou ’m denk ik een beetje te groot vinden.”
Paspoort
Naam: Manon Sikkel
Beroep: schrijver/journalist
Geboren: 5 september 1965 in Raamsdonk
Bekend van artikelen voor bladen als Psychologie Magazine, een hele waslijst non-fictie voor volwassenen, zoals Ik mis alleen de Hema (2006), Domweg gelukkig op het platteland (2007), de serie Izzy Love. Net verschenen: Voor wie doe jij een moord?
Lees ook andere interviews in De Jas