Ze is actrice, zangeres, presentatrice en stemacteur en toert door het land met Broos, een muzikale voorstelling over hoe je jezelf kwijt kan raken in de zorg om een ander.
Die zorg om een ander lijkt Lottie Hellingman welhaast op het lijf geschreven. Bij de ingang van het Oosterpark, waar we op een maandagmiddag hebben afgesproken en waar e-bikes, fietsers en auto’s voorbijrazen, verliest een vrouw met twee baby’s in een bakfiets de macht over het stuur. In een nanoseconde is Hellingman ter plekke om de kinderen te troosten en de moeder gerust te stellen.
“Het is een automatisme om zo te reageren,” zegt ze als we hebben plaatsgenomen op een bankje met uitzicht op de fontein. “Ik heb zelf een dochter van zeven en als je eenmaal ouder bent, weet je dat een ongeluk zo gebeurd is.”
Zoals je reageerde past bij jouw nieuwe voorstelling Broos.
“Niet helemaal, maar ik snap wat je bedoelt. Broos vertelt het verhaal van Kyra, een avontuurlijke vrouw die bijna voor het geluk lijkt te zijn geboren. Samen met haar man krijgt ze een zoon en een dochter. Romy is een speciaal meisje omdat ze extra zorg nodig heeft. Dan blijkt het evenwicht broos.”
Had je wat dit het thema?
“Niet direct met zorg-intensieve kinderen, maar ik ben wel moeder, dus toen ik het script las, herkende ik er ook veel in, ondanks dat mijn kind ‘normaal’ is. Ik denk sowieso dat ieder kind veel tijd kost en omdat ik het in mijn eentje doe, kom ik lastiger toe aan mezelf. Dat is totaal geen klacht, maar een constatering. Door het stuk ben ik er wel achter gekomen dat als iemand extra zorg nodig heeft, dat echt een ding is. Je loopt van instelling naar instantie en overal moet je opnieuw formulieren invullen, geld aanvragen en vooral steeds opnieuw bewijzen dat er echt iets aan de hand is. Ik kan me heel goed voorstellen dat mensen zich soms onbegrepen voelen.”
Je doet verschillende dingen zoals zingen, acteren en presenteren. Past de jas van actrice jou het best?
“Ja, ik maak het liefst muziektheater. Deze voorstelling is een monoloog, maar ik maak die samen met een muzikant en is gemaakt om te raken, troost te vinden en begrip te voelen. Ik hoop dat het uiteindelijk leidt tot zingeving en inspiratie.”
Wat is er zo magisch aan theater?
“Het gebeurt meteen, het is puur, de bron van alles. Je bent erbij en je ziet het zweet bij de spelers. Als het niet goed is, kan je het niet monteren. Film is op de millimeter, theater is grootser en meer fysiek.”
Mensen zullen je ook kennen uit Wie is de Mol?.
“Ik deed mee in 2005, maar toen al keken er een miljoen mensen naar dat programma. Op zich zat ik niet te wachten op onbekenden mij aanspraken, maar als je iets te verkopen hebt waar je achter staat, zoals nu bijvoorbeeld Broos, dan kan het werken dat mensen je van tv kennen.”
Je hebt ook programma’s gepresenteerd zoals Jules Unlimited en De Nationale Wetenschapsquiz.
“Eigenlijk wilde ik altijd Het Klokhuis presenteren en zo ben ik er min of meer ingerold. Ik heb wel wat met wetenschap, want ik ben supernieuwsgierig en ik wil altijd iets nieuws leren. Jules Unlimited heb ik zes jaar gepresenteerd, net zoals De Nationale Wetenschapsquiz.”
Waarom wilde je hier bij het Oosterpark afspreken?
“Ik hou heel erg van de natuur en kijk om je heen: bomen, bloemen, planten, water en beestjes. En dat midden in de stad. Ik woon nu vijfentwintig jaar in Amsterdam en had nooit gedacht dat dit er ook zou zijn. Toen ik uit Middenbeemster hiernaartoe verhuisde, dacht ik vooral aan een vieze en drukke stad waar de mensen elkaar niet kennen. Die is er ook, maar hier in het Oosterpark zie je de andere kant.”
Wat is het verschil tussen Middenbeemster en jouw stadsdeel?
“In Middenbeemster ruikt het frisser en is het rustiger. Maar je ontmoet er minder leuke mensen, je wordt minder uitgedaagd. Ook voor goede koffie kan je beter in Amsterdam zijn.”
Waar drink je die?
“Bij Rum Baba in de Pretoriusstraat. Het is bij uitstek hun specialiteit en dat proef je aan alles.”
Waar kom je nog meer graag?
“We hebben een tijdje aan het Beukenplein gewoond en ik ben nog regelmatig bij Eriks, de kaaswinkel die er al meer dan twintig jaar zit. Het plein is de laatste jaren sowieso enorm vooruitgegaan met een koffietent en veel horeca. Iets verderop haal ik mijn brood bij Bakker Hartog. Het leuke is dat iedereen je groet als je een paar keer terugkomt. Oost is een dorp met de kwaliteiten van de stad.”
Met een dochter van zeven eet je ook regelmaat ijs.
“Wat denk je! Massimo in de Pretoriusstraat is favoriet. Vroeger aten we ook graag een pizza iets verderop bij Michel-Inn, maar die bestaat helaas niet meer.”
Is het leuk voor je dochter om hierop te groeien?
“Ja en nee. Ze kan heel lastig alleen op straat spelen, hoewel ze dat laatst voor het eerst heeft gedaan, met walkie talkie en al. En het is in het verkeer de laatste jaren ook niet rustiger geworden. Tegelijkertijd is Amsterdam natuurlijk de beste plek om te wonen. In Artis is van alles te beleven, je hebt De Parade en hier in het Oosterpark zijn we samen naar het Amsterdam Roots Festival gegaan. Bij Jeugdland is van alles te doen en dan ben ik de helft nog vergeten. Eigenlijk is de combinatie van de reuring van de stad en de rust van buiten ideaal. Sinds dit jaar hebben we een seizoensplekje op een camping in Hilversum, dus we gaan het ondervinden.”
Info en tickets Broos: matzer.org.
Lottie Hellingman: ‘Ik ben supernieuwsgierig en wil altijd iets nieuws leren’
