Behalve kinderboekenschrijver is Sander Hartog vrijwilliger bij de Voedselbank en hartstochtelijk Ajaxfan. Hij houdt van zwemmen, meestal een kilometer, en heeft een sporthart.
Met een sierlijke beweging zet Sander zijn fiets tegen een lantaarnpaal op het Beukenplein en in stevige pas, ondersteund met een stok, beent hij naar het terras van café Maxwell. Later zal hij vertellen dat hij meedeed aan de Dam tot Dam FietsClassic en tijdens een stortbui met zijn voorwiel weggleed op een veerooster, met een complexe bekkenbreuk tot gevolg.
“Ik was aan huis gekluisterd en daarom heb ik een clubje mensen om mij heen verzameld die mij om de beurt gingen uitlaten,” zegt hij. “Maxwell was een van de plekken waar ik naartoe werd gebracht. Mijn schoolvriend Eric kwam bijna elke woensdag langs, hij reed me in mijn rolstoel hiernaartoe en dan gingen we samen lunchen. Het is een prima plek met uitzicht op een leuk pleintje.”
Laten we beginnen met de actualiteit. Johan Derksen is onderdeel van een zoveelste rel omdat hij Tweede Kamerlid Habtamu de Hoop, ‘geen echte Fries’ noemde. In 2016 schreef je een boek over dit thema: Mag je zeggen wat je vindt?
“Nee. Ja, nee. Ja, nee. Dit is echt een ingewikkelde vraag. Denk eerst heel goed over na wat je doet en zegt. Wat zou je zelf vinden als zoiets gezegd wordt? Staan er wetten in de weg en wat zou je moeder ervan vinden? Ik raad eenieder aan dat te doen voor je zo’n uitspraak doet. En als je het echt wil weten, ik vind Johan Derksen echt een ontzettende lul.”
In mei verschijnt Hoe?, het vijfde boek dat je met jouw broer Aby hebt geschreven.
“Zeer zeker, het is voor kinderen en gaat over dagelijkse dingen die je tegenkomt. We noemen het zelf leuke non-fictie met een Hartog-signatuur. De thema’s bedenken we meestal op straat, als we ons afvragen waarom bijvoorbeeld de blaadjes groen zijn of waar kauwgom van gemaakt is.”
Een van jullie andere boeken handelt over helden.
“Wanneer is iemand een held, vroegen we ons af. Een held is iemand, volgens ons, die niet voor heldendom heeft gestudeerd, maar iets doet tegen alle stromen in, helemaal uit zichzelf. Mijn oma was een held, en de Amerikaanse burgerrechtenactiviste Rosa Parks, die in 1955 wereldnieuws werd nadat ze in de bus weigerde haar plek af te staan aan een blanke medepassagier. Maar iemand als Johan Cruyff, die natuurlijk een vreselijk goede voetballer was, is dan weer geen held, omdat je voetbal kunt trainen.”
Ben jij zelf een moderne held omdat je vrijwilliger bent bij de Voedselbank?
“Zo zie ik dat niet, ik help gewoon mee. Bij het uitgiftepunt in de Muiderkerk help ik de vrachtwagens lossen en ruim ik de rotzooi op. Ik sta bij de deur, ontvang mensen en vraag hoe het met hen gaat. De Voedselbank zorgt ervoor dat bijna driehonderd gezinnen eten krijgen en ik ben er een van de vele vrijwilligers. Maar dat heeft niks met heldendom te maken. Het geeft me voldoening, het is hartstikke leuk om te doen en tegelijkertijd ook verschrikkelijk dat het bestaat. Maar dat is nu helaas eenmaal zo.”
Hier bij Maxwell hangt een poster van Johan Cruyff aan de muur met de mededeling dat alle wedstrijden van Ajax op groot scherm worden vertoond. Kijk jij nog?
“Ik zie het maar als een jaar van de wederopstanding. Voor Ajax en voor mij. En vraag me niet waarom, maar ik heb wel mijn seizoenkaart verlengd. En ja, uiteindelijk gaat het ooit goedkomen. Ik denk dat Daley Blind terugkomt en dat het dan allemaal wel weer gaat lopen.”
Een bruggetje naar Amsterdam-Oost, waar eet je graag?
“1900 is een favoriet en ook The Cottage op de Linnaeusstraat. Het wordt gerund door goed, leuk volk, het eten is er lekker en dat alles in een fijne sfeer. Thuis eten we bijna geen vlees meer, dus als ik uit eten ga, ben ik even een carnivoor.”
En andere plekken in Oost?
“Dora is onze Roemeense straathond en daar loop ik mee naar het Oosterpark, het Flevopark en Frankendael. Ik doorkruis de hele buurt en zelfs met mijn stok is tienduizend stappen per dag geen probleem.”
Hou je het ook bij?
“Ja. Via mijn horloge. Niet alleen mijn stappen, maar ook bijvoorbeeld mijn hart. Ik heb een sporthart, dus een lage hartslag tussen 40 en 45 als basis.”
Je bent ook een zwemmer.
“Ja, van huis uit. Ik heb bij De Watervrienden gezeten, een zwemvereniging in onder andere het Sportfondsenbad in Oostpoort. Vanaf mijn zesde zat ik erbij tot een jaar of tweeëntwintig. Ik deed aan wedstrijdzwemmen, waterpolo en gaf ook zwemles. Nu ben ik vooral aan het baantjes trekken. Meestal een kilometer, dan vind ik het wel weer mooi.”
Waar ga je naartoe als je de stad verlaat?
“We hebben een caravan gekocht in Wormer. Dat ding is veertig jaar oud en staat op een kleine camping. Er staan een stuk of dertig andere caravans en voor de rest gebeurt er helemaal niks. Nou ja niks… ik heb er een zeilbootje bij, heerlijk.”
‘Ik zie het maar als een jaar van de wederopstanding. Voor Ajax en voor mij’
