Proost. Dat zegt de gelukkige Wilma (59), als ze aan komt fietsen. “Ik heb nét het huurcontract met De Alliantie getekend. Dus ik heb wel iets te vieren.” Ze bestelt koffie en mijmert over haart nieuwe buurt.
Vier jaar geleden kwam ze terug van een jarenlang verblijf in het buitenland. Sindsdien woonde ze her en der in Amsterdam. Ze koos bewust voor een sociale huurwoning in de Theo Koomenbuurt. “Ik ben wel toe aan iets definitiefs. Hier word ik oud, denk ik. Hoop ik.”
Toen ze hiernaartoe fietste zojuist, kwam Wilma op de Amsterdamsebrug een toekomstige medebewoonster tegen. “Die herkenning, dat vind ik mooi. We kennen elkaar al.”
Op pakjesavond woont ze er. En dat allemaal dankzij de tip van een kennis destijds. “Ik ben gewoon een keer naar zo’n bewonersbijeenkomst gegaan, ook toen ik nog niet wist of ik mocht huren. Ik ben erg geïnteresseerd in het proces van meepraten.”
Haar woning meet 61 vierkante meter – ‘dat is behoorlijk’ – en kijkt uit op de Schellingwouderbrug en Noord. Ze wist door de inspraak vooraf een deur te regelen in de wand tussen haar woon- en slaapkamer. “Die is fijn. Ik vermoed daarom dat ik een unieke woning heb.”
“Ik vind dit echt een tijd van verandering,” mijmert ze verder. “Al gaat het proces van samen de wijk bouwen me nog niet snel genoeg. De eerste stap is hier gezet, maar het kan nog beter. Dat is de toekomst, denk ik.” Ze hoopt dat De Alliantie nog een feedbackbijeenkomst organiseert. “Dat kan heel nuttig zijn.”
Wilma hoopt ook dat er oog blijft voor de mensen in de wijk, voor het kleine. Voor haar persoonlijk zou een fietsenmaker handig zijn. “Ik ben voor werk van mijn fiets afhankelijk. Het zou mooi zijn als bijvoorbeeld een fietsmaker in opleiding een plek krijgt ergens.”
Aan een openingsfeest met alle nieuwe bewoners wil ze graag meehelpen. Straks, in het nieuwe jaar. “Als mijn huis eenmaal mijn thuis is geworden, blijf ik me graag inzetten voor de buurt. Ik wil een goede buur zijn.”