Het eerste soort van verkeersbord dat achttien jaar geleden verscheen onder mijn nieuwbouwraam – nog voordat er een stoplicht verscheen, een zebrapad, een tram, een school, een nachtwinkel, een boom, een groenstrook of een bemand politiebureau (dat snel weer verdween) – was een parkeerautomaat. Snelheid van handelen zegt veel over het belang dat iemand hecht aan de voorliggende kwestie. Hier thuis bijvoorbeeld wordt snel en veel gegeten, maar verloopt de afwas traag (vaak blijft het staan). Meer algemeen wordt de ene fout van de regering (rijke spaarders te veel belasting laten betalen) opvallend sneller erkend en goedgemaakt dan de andere (toeslagenouders knevelen met verwoestende schulden).
Hij kan niet praten, anders had deze parkeerautomaat dat allemaal verteld. Uitgebreid, want hij heeft niets te doen, ook de handhavers die hun rondjes rijden blijven ijdel wachten tot hier iemand parkeert. Op het grote, hagelnieuwe parkeerterrein. In de autoluwe wijk.
Het enige wat in achttien jaar veranderde zijn de tarieven.
Locatie: Centrumeiland, IJburg
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de verkeersborden van Amsterdam Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
‘Hij kan niet praten, anders had deze parkeerautomaat het allemaal verteld’
