De tramlijn naar nergens – was ik filmmaker dan had ik me gehaast, alles staat klaar voor een moderne western in de frontier van de stad. Hier is nog bijna niets, alleen een zee van zand. Het is verboden gebied, maar als je er toch komt zie je niet alleen de tramsporen liggen die ooit een nieuwe wijk zullen bedienen, maar ook de hoogspanningsmasten, de perrons en de abri’s. Er staan zelfs vuilnisbakken.
En het mag niet, maar als je er vaker komt valt nog iets op: er hangen reclameposters in de abri’s die vervangen worden. Iemand besloot dat ook reclameposters op het ongebruikte perron van een ongebruikt stuk tramlijn in de ongebruikte woestijn van de stad vervangen moeten. Iemand rijdt daar met een bestelwagen naartoe en vervangt de posters die niemand ziet, terwijl je toch zou zeggen: het bestaansrecht van reclameposters is dat ze gezien worden. Nog mooier: op de huidige reclameposters staat ‘meer natuur’, terwijl deze trambaan, het begin van een grotestadswijk, alleen maar minder natuur veroorzaakt. Of je zou de duizenden die hier in de toekomst komen wonen tot natuur moeten rekenen, wat in feite waar is, maar zelf zien ze dat uiteraard anders.
Locatie: Strandeiland
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de bezienswaardigheden op straat in Amsterdam-Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
‘Hier is niets, maar wel reclame’
