Ik zat boven, mijn vrouw beneden in de auto. Ze had me net gebeld.
‘Wat moet ik ook alweer intypen?’ vroeg ze.
‘Navigatie,’ zei ik.
‘O ja, na-vie-gat-tie.’
‘Nee, niet met het toetsenbord, gewoon in het menu op het woord “navigatie” tikken met je vinger.’
Mijn dochter wil me telefonisch nooit meer helpen met een internet-, laptop- of telefoonprobleem. Ik moet haar een mail sturen met de exacte vraag en dan stuurt zij me per mail haar oplossing. Anders krijgen we ruzie, zegt ze.
‘Ben je er nog?’ vroeg mijn vrouw.
‘Ja hoor,’ zei ik.
‘Ik heb de straatnaam ingetikt bij het blokje “straat”. Is dat goed?’
‘Zeker weten,’ zei ik.
Hoe deden we dat vroeger? Ik fietste als jongen van dertien naar de Jaap Edenbaan vanuit Slotermeer, waar overigens, dit even terzijde, Eddie van Halen is geboren in het Nico van Suchtelenhof, ontdekte ik deze week via een fan. Niemand wist dit. Jammer dat deze kennis me nu pas heeft bereikt. Ik ben ooit bij Van Halen in LA geweest, schuin tegenover het landhuis van Frank Zappa, en had graag met Eddie over zwemmen in de Sloterplas gepraat. Maar misschien zou hij geen tijd hebben gehad, want de 13-jarige zoon van Zappa kon elk moment aanbellen voor gitaarles. Zijn vader kon er niks van, had hij tegen Eddie gezegd.
Iets als navigatie bestond niet, een kaart van Amsterdam hadden we niet en als we hem al hadden stond de Watergraafsmeer er niet meer op: te ver weg. Een routebeschrijving werd mond-tot-mond doorgegeven. Mijn vader wist het echt niet. Die woonde in 1961 pas zeven jaar in deze stad.
‘Het huisnummer is 5, heb ik zojuist erin gezet. En nu?’
‘Druk op “kies”, maar niet te hard of te lang. Gewoon heel licht de toets aanraken met de top van je vinger.’
‘Welke vinger? Ik zie nergens het woord “kies”.’
We fietsten naar de Dam door de route van Lijn 13 te volgen, Oude Hoogstraat, daarna de Jodenbreestraat uit en naar de Plantage Middenlaan. Langs het Tropenmuseum en dan kwam de ijsbaan vanzelf, hadden ze gezegd. En dat was ook zo.
‘Ik rijd nu, hij doet het. Hoe zet ik het geluid van die vrouw zachter? Ze werkt op mijn zenuwen,’ zei mijn vrouw.
Henk Spaan: ‘Iets als navigatie’
