De eerste keer dat ik moest signeren was in 1983 in de Athenaeum boekwinkel op het Spui. Het ging om de columnbundel Kermis op de Dam. Waarom die titel, vroeg Hugo Brandt Corstius me. ‘Zie het als een metafoor voor het leven’, zei ik. In die tijd was ik nog behoorlijk brutaal.
Het signeren vond plaats op een donderdagavond. Aan het eind van de sessie sloeg de chef, Jan Meng, zijn arm om mijn schouders en vroeg of we een biertje zouden gaan drinken in café De Zwart. Ik was kennelijk zichtbaar teleurgesteld. Er waren acht mensen geweest.
‘Vorige week hadden we Karel van het Reve. Bij hem kwamen er zeven,’ zei Meng.
Korte tijd later interviewden Cathérine van Houts en ik de Amerikaanse schrijver John Irving bij het toenmalige restaurant Dorrius. Na het interview zou hij signeren bij Athenaeum om de hoek. Als we naar buiten keken, zagen we de rij groeien op de Nieuwezijds Voorburgwal. Het bestond dus wel, dat er mensen naar een signeersessie kwamen. Jammer genoeg hebben niet alle schrijvers een boek als The World According to Garpop hun naam staan. John Irving was een aardige vent die vertelde dat hij elke dag minstens anderhalf uur moest trainen in de gym om niet stapelgek te worden.
Er was een periode dat alle Nederlandse schrijvers wisten dat je niet met Adriaan van Dis of Connie Palmen in één sessie moest belanden. Bij hen zag je enorme stapels boeken wegvliegen van hun tafeltjes, niet zelden moest er iemand vlug naar de uitgeverij om nieuwe voorraad te halen, terwijl de rest van de auteurs de tijd doodden door een beetje met elkaar te kletsen, sporadisch onderbroken door een enthousiaste leraar Nederlands die het tot zijn plicht rekende bij iedereen een boek te kopen.
Talloos zijn de anekdotes van schrijvers die voor een ander werden aangezien.
Even talloos de vraag aan mij: ‘Zie je Harrie nog wel eens?’
Het dieptepunt, wat mij betreft, beleefde ik bij een Bruna in een winkelcentrum in Noord, Boven ’t IJ genaamd. Er kwam die avond één man. Hij was dronken.
Op zaterdagmiddag 6 november signeer ik om 14.00 uur mijn boek Stappen Tellen bij IJburg Boeken. Ik kijk ernaar uit.
Henk Spaan: ‘Behoorlijk brutaal’
