Hans Koeleman (59) is tweevoudig olympiër, hardloper en schrijver. Onder meer hoor. Want ondertussen schaaft hij met Bram Bakker en Abdelkader Benali aan een theatertour. Wat ze gemeen hebben? Hardlopen. Hij werkte vijftien jaar bij Nike in Amerika en kwam geïnspireerd terug. En zoals dat bedrijf ooit filosofeerde: there is no finish line, zo is het voor Hans. “Het is nooit af.”
Kano en kajak
“Hier bij Blijburg kom ik heel graag, het is een van de mooiste plekken van Amsterdam. Ik heb vier jaar in Zuid-Californië gewoond, dit had zo in Santa Monica kunnen staan. Het hout, de kleuren, de stilte, het uitzicht. Ik schreef mijn boek Olympiërs hier deels. Als ik in de vroege ochtend of de late avond met m’n kano of kajak aan kom peddelen, dat is zo genieten.”
Geest, ziel, hart
“Ik doe heel veel. Behalve een idee voor een nieuw boek in m’n hoofd – niet over hardlopen maar een reisverhaal – ben ik een theatertour aan het voorbereiden met Bram Bakker en Abdelkader Benali. Vanaf januari, zestien theaters zijn al geboekt. We zijn drie hardlopende schrijvers: een psychiater, een gedistingeerde Marokkaans-Nederlandse auteur en een olympiër. We zijn de geest, de ziel en het hart van de sport. Die brengen we tot leven met voordrachten, humor, toneel.”
Donkere plek
“Ik organiseer een terugkerend hardloopweekend op Terschelling: Dark Sky Running Camp, een soort minitrainingskampje. Midden in de nacht, bij de donkerste plek van Nederland, Dark Sky Park. Het is een lang weekend eten, drinken, chillen, verhalen vertellen en lopen. Een keer lang, anderhalf uur, en een keer heel lang: drie tot vier uur. Er is geen enkel kunstlicht. Stel je voor: een godverlaten strand, alleen een maan, op de rand van de wereld. Inderdaad, mensen kunnen zich ervoor inschrijven.”
Magie
“Ik hou van rennen in de nacht. Vanwege de stilte, de magie. Je ziet dingen echt heel anders. Het is een diepe bron van ontspanning en creativiteit, de wereld op z’n kop zetten. Rennen in de nacht maakt van de wereld een ander universum. Iemand op Terschelling zei: volgens mij ziet het er op de maan zo uit. Het is een avontuur, dat is het. In je hoofd, ook fysiek, gebeurt iets.”
Het is nooit af
“Met mijn bedrijf Till Dawn adviseer ik ondernemers. We hebben een studie gemaakt van de grote innovatieve bedrijven, hoe zij de dingen aanpakken, en hebben zes elementen ontdekt. De succesvolle organisaties doen ze allemaal goed, zij die worstelen met de snelheid van deze tijd doen er een of meerdere niet goed, of niet één. En ik leerde: je moet altijd iets extra’s doen, je blijven onderscheiden. Want het is nooit af. Dat is ook mijn credo: het is nooit af. Morgen brengt nieuwe dingen, je moet je erop instellen dat je je kansen moet pakken. Een topsportattitude? There is no finish line, leerde ik bij Nike. Dat ís zo.”
Amerika
“Elke donderdagavond loop ik met m’n hardloopclubje Grumpy Thursday. We vertrekken om 20.00 uur vanaf Vrijburcht. Hardlopen heeft me alles gebracht: mijn vrouw, mijn kind, mijn werk, naar Amerika. Daar heb ik gewerkt en gestudeerd. Het was de belangrijkste tijd in m’n leven. Ik wilde altijd iets doen dat bijzonder was. Hardlopen is daar een manifestatie van. Ik had ook in andere dingen goed kunnen zijn, omdat ik de drang heb om nieuwe dingen te ontdekken. Ik kon amper lopen toen mijn broer Pieter zei: ‘Alle mensen hier zijn voor Ajax, maar wij zijn voor Feyenoord. Niet de meute willen volgen, het zit in mijn familie. Je moet de wereld bekijken en zien wat er mogelijk is.”
Amsterdam
“Mijn broertje Cor ging hier op IJburg wonen, hij was een van de pioniers. Tijdens een bezoek zag ik dat houten Piet Hein Eekhuis en de kampvuren, en ik werd meteen verliefd. IJburg is een plek voor de moderne mens. Moet je kijken hoe mooi het hier is.” Hans tuurt over het water, richting de Diemervijfhoek en Pampus. “Sowieso, Amsterdam is een briljante stad. Je kan hier niet door dezelfde straat lopen en niet iets nieuws ontdekken. Je ziet altijd iets nieuws.”
Pffff
Op de achtergrond klinkt lawaai, in de strandtent slaat een groep mensen op trommels. “Teambuilding, pfff. Een workshop denk ik, dit is wel saai zeg. Als je ze over een week vraagt: ga je iets anders doen, is hun antwoord: nee. Je moet echt iets bijzonders beleven samen, zoals lopen door de nacht, iets unieks dat je niet aan een ander uit kunt leggen. Dan verander je iets. En bouw je een band op voor het leven.”