Tot haar veertiende voetbalde ze met en tegen jongens. Suzanne Bakker uit Hensbroek bleek getalenteerd. Als jonge puber debuteerde zij in het eerste dameselftal van Reiger Boys (Heerhugowaard). Later stapte zij, kersvers studente, over naar Wartburgia in Amsterdam-Oost. In 2007 startte de Eredivisie Vrouwen en vertrok Bakker naar FC Utrecht, om na één seizoen alweer thuis te komen bij Wartburgia. Ze is pas dertig, maar al bezig aan haar derde jaargang als trainer van Wartburgia’s eerste dameselftal in de Topklasse. Na dit seizoen stopt ze. Zij vertelt erover bij een tosti ham-kaas met curry.
Je bent dertig en je traint. Voetbal je nog?
“Jarenlang deed ik zaalvoetbal op vrijdagavond en veldvoetbal op zaterdagmiddag. Dan ging ik bijvoorbeeld vrijdag naar Groningen en zaterdag naar Limburg. De belasting voor mijn lichaam werd te groot. Omdat ik zaalvoetbal iets leuker vind, koos ik daarvoor. Afgelopen jaar ben ik met mijn club v.v. Pernis landskampioen geworden. Ook heb ik twee zaalvoetbalinterlands gespeeld.”
Wanneer ontstond jouw interesse voor trainen?
“Heel jong, ik train al vanaf achttienjarige leeftijd. Op mijn negentiende liep ik stage bij de KNVB voor mijn diploma Trainer-Coach III. Trainde ik meisjes van enkele jaren jonger. In het veld was ik altijd een tacticus; coachen, mensen neerzetten. Bij Wartburgia heb ik de kans gekregen me als coach te ontwikkelen en mijn diploma Trainer-Coach II te halen. Daar ben ik dankbaar voor. Ik vind het mooi vrouwenvoetbal naar een hoger niveau te brengen. Eerder heb ik een meisjesvoetbalschool opgericht in Amsterdam. Momenteel ben ik combinatiefunctionaris meidenvoetbal in Amsterdam én Rotterdam; doel is om meiden aan het voetballen te krijgen.”
Waarom vertrek je bij Wartburgia?
“Na drie jaar is een nieuw gezicht goed voor de groep. Iemand die de speelsters op een andere manier kan triggeren. En mijn ambities reiken verder. Graag zou ik ooit in de Eredivisie trainen, dagelijks met meiden werken. Een assistentschap kan ook, maar er speelt nog niks. Ik sta er open in, wie weet neem ik een sabbatical.”
Heb je wel eens mannen getraind?
“Nee, maar wel clinics gegeven. Er wordt vaak gezegd dat ik vast een goede mannentrainer ben, maar het trekt me niet. Mannen zijn toch anders…”
Hoe vind je dat het Nederlandse vrouwenvoetbal zich ontwikkelt?
“Het gaat de goede kant op. Er zijn sinds kort wekelijks samenvattingen van de Vrouwen Eredivisie op tv en in juli speelt Oranje op het EK in eigen land. Maar: in Duitsland en Scandinavië zijn vrouwen (semi)prof. Het niveau ligt hoger en ze krijgen een zakcentje, dus kunnen zich meer richten op het voetbal. Zo ver zijn we nog niet.”
Door Gijs Lauret