In het jaar 3232 vinden onderwaterarcheologen een betonnen bouwwerk in de verdronken stad Oud-Amsterdam, die ooit de hoofdstad was. Het duurt lang voordat ze kaas maken van de wonderlijke bekabeling die ze erin aantreffen, kilometers met kunststof omhuld ijzerdraad, houten kisten vol defecte software en hardware, containers met led-lampen, kennelijk in wanhoop achtergelaten.
Uit de paar geschreven bronnen die de tijd nog prijsgeeft, ontkomen aan de Grote Internetimplosie van 2323, waarin bijna alles wat digitaal was in enkele dagen verdween alsof het nooit had bestaan, valt te reconstrueren dat het de vergeten ‘Piet Heintunnel’ betreft onder een water dat destijds met ‘Buiten-IJ’ werd aangeduid. Het was een nieuw bouwwerk dat om onduidelijke redenen gerenoveerd moest worden, nooit meer openging en werd vergeten.
Het is de Amsterdammers nooit gelukt de aandoenlijke techniek werkend te krijgen, zoals het ze ook niet lukte de prachtige kades en bruggen te herstellen langs de grachten die volgens historici fenomenaal moeten zijn geweest. De geweldige stapel vrolijke communicatie die onlangs in uitstekende staat is teruggevonden – verkeersborden maar ook flyers en billboards van mensen die bouwhelmen dragen met ‘Piet’ en ‘Hein’ erop – wordt nog onderzocht.
Locatie: Piet Heintunnel
Schrijver Toine Heijmans verzamelt op deze plek de verkeersborden van Amsterdam-Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
Een bouwwerk dat na een renovatie nooit meer openging
