Deconstructivisme! Prachtig. Nog wel. Dit is zo’n gebouw dat in de steigers mooier is dan als het af is. De architect (Rosbach Architects in samenwerking met AGS Architects International) moet geïnspireerd zijn door de Russische constructivisten.
In mijn tijd werd aan de faculteit Bouwkunde in Delft met ontzag gekeken naar de Russische architecten uit de begintijd van de Sovjet-Unie. Mijn held was Ivan Leonidov. Niet alleen vanwege zijn geweldige ontwerpen, ook vanwege het romantische en heldhaftige aura dat afstraalde van de portretfoto’s in zwart-wit: de architect staat in kamerjas, met de armen over elkaar achter een tekentafel. Een sigaret in de hand, nonchalante blik in de camera. Wat bijdraagt aan de romantiek is het tragische verloop van zijn carrière: geen van zijn constructivistische ontwerpen is gerealiseerd. Het enige ontwerp van Leonidov dat uitgevoerd is heeft niets met constructivisme te maken. Een fantastisch mooi ontwerp voor een stenen trap, uitlopend in een amfitheater, op een heuvel in de Krim.
De ontwerpers van het datacenter hebben het gebouw met zichtbaar plezier ontworpen. Er staat op deze plaats een datacenter dat uitgebreid moet worden. Vanwege het beperkte grondoppervlak moet de uitbreiding in de hoogte gezocht worden. Richtingen en zichtlijnen in het Science Park hebben geleid tot de afgeschuinde hoeken. Het mooie van een dergelijke ontwerpopdracht is dat er nu eens geen rekening gehouden hoeft te worden met mensen. Er zijn geen mensen, het gebouw staat vol met computers en apparaten om de computers draaiende te houden.
Voorspelbare gevels met een rij ramen per verdieping kunnen hier dus achterwege blijven. De enige eis aan de gevels is dat ze water- en stofdicht zijn en ventilatie mogelijk maken. Het hele gebouw zal bekleed worden met dezelfde geperforeerde bronskleurige staalplaten. Gevelvlakken rijzen zonder onderbreking tientallen meters omhoog. Dit begint op een sculptuur te lijken!
Een 8 voor dit ontwerp – met een extra dosis constructivistische lef was het een 9 geweest. Leonidov had er raad mee geweten. Het is een klein wonder dat er voor deze functie zo’n bijzonder gebouw neergezet wordt. Een bedrijfshal buiten de stad had meer voor de hand gelegen. De nabijheid van de universiteitsgebouwen met hun behoefte aan rekencapaciteit heeft blijkbaar de doorslag gegeven om op deze locatie te blijven.
Van Erven Dorens geeft een cijfer
Welke gebouwen geven kleur aan Oost? Architect en schrijver Jan van Erven Dorens beziet de stad met de blik van een kenner en velt zijn oordeel. Kijk maar.