Morgen is het Kärcher-dag. De dag dat duizenden mannen tegelijk tekeergaan met hun hogedrukspuiten, de mouwen opgerold, shorts om bleke benen. Wat rokjesdag is voor de vrouwen, is Kärcher-dag voor de mannen. Die houden niet van schoonmaken, behalve als ze dat mogen doen met een hardgeel, grommend, elektrisch apparaat. Het ultieme waterpistool.
Zo luiden ze het voorjaar in: met een hoop lawaai en met water dat sissend opspat van de natuurstenen tegels in de achtertuin. Goede vaders laten ook hun zoons de kracht voelen van de hogedruk; die mogen dan even de pistoolgreep vasthouden en genieten van het moment. Dat is een mooie initiatierite.
In zekere zin is het morgen één groot ritueel. Als het terras aan het eind van de zinderende zaterdag gereinigd is van wintervuil, spuit de Kärcher-man nog even over de schutting de buurvrouw nat – een klassiek geintje, altijd goed.
Voor mensen die nooit buiten komen: een Kärcher is een hogedrukreiniger van Duitse makelij, in een kleur geel die ook wel Kärcher-geel wordt genoemd. Je kunt er het terras in de tuin mee schoonmaken, of andere dingen. Dat die dingen er schoon van worden, is niet belangrijk. Belangrijk is het geluid van de hogedrukspuit en de grote zwarte wielen waar het apparaat op rust. Die geven het iets serieus industrieels.
Er zijn andere merken hogedrukreinigers te koop, maar daar wil je als man niet mee gezien worden. Want die zijn blauw, of vaal oranje. Image is belangrijk, in de wereld van de hogedrukreinigers – je gaat ook niet in een oranje Lada rijden.
Alfred Kärcher (1901–1959) was een man van stavast, is te lezen op de website van het bedrijf. Daar wordt hij een uitvinder-ondernemer genoemd in de beste traditie van de industrialisatie. ‘Wanneer Alfred Kärcher in zijn element was, wanneer het om experimenten ging, dan was de atmosfeer opwindend. De man was niet te stoppen, hij had voortdurend nieuwe ideeën.’
In diezelfde opwindende atmosfeer gaan tienduizenden mannen morgen hun terras of balkon te lijf, hun auto of hun boot. Halverwege trekken ze hun T-shirts uit, het is er warm genoeg voor, terwijl hun kinderen in de ban zijn van de kleine regenbogen die ontstaan in de mist van waterdruppels. De hogedrukreiniger is cultuurgoed geworden, gedemocratiseerd en wel; het instapmodel K2.100 is leverbaar voor 53 euro – al kiezen stoere huisvaders liever voor een tien keer duurder model met wielen en een hoge druk van 230 bar, zoals de K 7.125 MX Xpert.
De Kärcher-fabriek staat in het Duitse plaatsje Winnenden, tussen Heilbronn en Stuttgart, en biedt zevenduizend mensen werk. Het is een complex van fabrieken, een Kärcher-campus bijna. In een van de oudste, bakstenen gebouwen is een museum gewijd aan Alfred Kärcher, die voortijdig overleed aan een hartaanval.
Zelf heeft hij de opmars van zijn achternaam niet meer meegemaakt, want in zijn tijd deed het bedrijf nog vooral in elektrische industrieovens en warmeluchtblazers. Pas in 1950 werd de eerste hogedrukreiniger voor particulieren geboren, de KW 350. Die was blauw, vierkant en zo groot als een aanhangwagen.
Na Alfreds dood nam zijn vrouw Irene de leiding over. Drie decennia bleef ze aan het roer. Irene concentreerde zich vanaf 1974 volledig op de hogedrukreiniger voor de particuliere, mannelijke markt. Tegelijk veranderde ze de huiskleur in hardgeel. De rest is geschiedenis. Omzet vorig jaar: 1,5 miljard.
Het is moeilijk te accepteren, maar aan de basis van de Kärcher-dag staat dus een vrouw.