Met strenge ogen kijkt Geert Wilders naar mijn wijk. Hij kijkt vanaf twee verkiezingsposters die achter een raam zijn geplakt – de enige verkiezingsposters die ik in mijn wijk heb kunnen ontdekken.
Twee posters voor Geert Wilders op één raam – dat moet een overtuigde aanhanger zijn. Om de hoek bij dat huis is een ontmoetingsruimte voor moslims. Misschien heeft dat er iets mee te maken. Ik belde aan bij het huis om het te vragen, maar niemand deed open. Ook bij de ontmoetingsruimte was het stil. Ik heb er eigenlijk nog nooit iemand opgemerkt.
Wat ziet Geert door dat raam?
Een getto, waarschijnlijk. Dat woord past wel bij Geert. En het stond nog in de krant ook, diezelfde dag: vinexwijken als de mijne zijn de getto’s van morgen. Dat hadden deskundigen gezegd. Als je de krant goed las, zeiden die deskundigen helemaal niets over een getto. Ze noemden het woord niet eens. Maar het stond wel in de kop. Dus was het nieuws.
Het woord getto duikt om de paar jaar op, waarna het weer wordt opgeborgen omdat het nergens op slaat. Maar het bekt wel. Voordat er ook maar één paal was geslagen in mijn wijk, werd hij door architectuurcritici al tot ‘getto van de 21ste eeuw’ gepromoveerd. Gewoon een saaie slaapwijk is kennelijk niet genoeg.
Een getto is een stadswijk bewoond door één enkele etnische, raciale of religieuze groep. Dat kun je van mijn wijk niet zeggen. Daar hobbelt echt alles door elkaar. Ook als je de moderne definitie van een getto hanteert (NO-GO AREA) zal mijn wijk niet brengen wat je zoekt. Nu niet, en nooit niet.
Maar we leven in een tijd van hyperbolen, en dan doet de werkelijkheid er minder toe. De werkelijkheid is zo gewoon geworden, die past niet in een krantenkop.
Wat ziet Geert, de keizer der hyperbolen, vanaf zijn poster?
Een pluk verveeljeugd op de hoek (STRAATTERRORISTEN). Mijn attente kapper Ahmet (MASSA-IMMIGRATIE). Een buurthuis (SUBSIDIESLURPEND PROJECT VAN DE MULTIKUL). Een omgewaaide prullenbak (HET LOOPT AAN ALLE KANTEN DE SPUIGATEN UIT). Een bakfietsvader op weg naar kantoor (EXTREEM-LINKSE BRODDELJOURNALIST).
Nog even, en overal gaan de lichten uit in mijn buurt (VINEXGETTO) (NIEUWBOUWHEL) (ONTPLOFTE PROEFOPSTELLING VAN DE LINKSE BESTUURLIJKE ELITE).
Wat ziet Geert echt, door dat raam?
Niet veel bijzonders.
Hij ziet een kalme stadswijk waar mensen hun leven proberen te leven, net zoals ze dat vroeger deden en net zoals ze dat later zullen doen. Ze brengen er ’s ochtends hun kinderen naar school en rijden dan naar kantoor. In het weekend brengen ze hun kinderen naar voetbal en daarna eten ze friet. Ze doen boodschappen in een winkelcentrum. Soms maken ze ruzie met elkaar, over kleine dingen die er niet toe doen. Soms lachen ze om dezelfde dingen. Ze gaan naar verjaardagsfeestjes. Ze kopen brood bij de bakker, een Turk, die de beste croissants heeft van de stad.
Arme verslaggevers, die de afgelopen week in de vinex kwamen zoeken naar een getto. Een journalist van RTL was in Leidsche Rijn. Hij was live. Hij keek om zich heen. Hij zei: “De criminelen lijken zich vandaag goed schuil te houden.”
Grote woorden hebben een voordeel: ze waaien snel weer weg.