De man die ons een woekerpolis verkocht, zag er niet uit als een woekerpolisverkoper. Het was een man in een blauw pak, het harnas van de financieel adviseur. Een aardige man die aan het begin stond van een carrière bij de Assurantiegroep. Ik geloof niet dat hij ons doelbewust kwam beroven, maar hij deed het wel.
We hadden de man in het blauwe pak gevraagd om financieel advies, en hij kwam graag ’s avonds langs voor een vrijblijvend gesprek. We dronken koffie. In zijn tas zaten contracten die hij op kantoor alvast had opgesteld. De woekerpolisverkoper wist precies wat we nodig hadden, nog voor hij ons gesproken had.
We spraken over de toekomst, over een koophuis, over kinderen en we zeiden dat we alles financieel nou eens een keertje goed wilden regelen. We hadden geen idee hoe dat moest. En we hadden ook geen zin er lang op te studeren.
De woekerpolisverkoper haalde de contracten uit zijn tas. Hij had goede ervaringen met het REAAL MEGA LIJFRENTEPLAN. Of er kleine lettertjes in stonden, vroegen we. Dat was niet zo. Alles was in hoofdletters geschreven. Aan kleine lettertjes doet niemand tegenwoordig, zei de woekerpolisverkoper. Daar trapten de mensen niet meer in.
We tekenden voor het REAAL MEGA LIJFRENTEPLAN, en bedankten de woekerpolisverkoper. We hadden een inbreker in ons huis gelaten en hem bedankt voor de inbraak.
Elke maand betaalden we geld, dat op een rare manier half verdween. We zagen het in elk geval nauwelijks meer terug op de afschriften. Alsof we met veel moeite een ballon opbliezen, die steeds kleiner werd.
Pas na 97 betaaltermijnen begrepen we het. Het stond in een brief van REAAL die ons werd toegestuurd. Van al het geld dat we betaalden voor het REAAL MEGA LIJFRENTEPLAN, ging 26 procent naar de Assurantiegroep. 17 procent ging naar REAAL. De rest bleef ergens sudderen in een pan met aangebrande aandelen.
Zonder dat we het wisten was bijna de helft van het geld dat we betaalden ingepikt. Meer dan een kwart van ons geld was voor de man in het blauwe pak. Dat had hij niet verteld, die avond. Het stond ook niet in de polis. Ons MEGA LIJFRENTEPLAN was een MINI LIJFTRENTEPLAN en daar was niets meer aan te doen.
Economie is vertrouwen, leerde ik op school. Dat is een halve waarheid. Economie is de suggestie van vertrouwen. Economie is diefstal met een glimlach, en de hele wereld draait erop.
Zeven miljoen woekerpolissen zijn de afgelopen jaren verkocht, en ik heb nog niemand sorry horen zeggen. Wel zijn er een hoop nieuwe adviseurs die schande roepen en zeggen dat ze je kunnen helpen met het terugkrijgen van het geld, tegen een kwart van de opbrengst. Een inbreker komt nooit alleen.
De man die ons een woekerpolis verkocht, zou hij zich schuldig voelen? Zou hij net als ik wel eens terugdenken aan de avond dat we de contracten tekenden? Ik denk het niet. Ik denk dat hij werkelijk het gevoel heeft gehad ons een dienst te bewijzen met het REAAL MEGA LIJFRENTEPLAN.
Zijn schuldgevoel zal opgaan in het beste excuus dat er is: iedereen deed het, en niemand zei er wat van. Achteraf, zal hij denken, moet je vaststellen dat het allemaal wat transparanter had gekund, in de wereld van het financiële advies, maar ja, dat is met de kennis van nu. Financieel gezien kun je ook beter vooruitkijken dan mokken over het verleden.
Daarin heeft hij gelijk.
Het enige dat helpt is de woekerpapierwinkel opbergen in een multomap en naar buiten lopen het heerlijke voorjaar in, dat nog steeds gratis is.