Sport

Boekpresentatie en verdriet bij WV-HEDW

Op zaterdag 7 januari zag het in de kantine van voetbalclub WV-HEDW zwart van de mensen. Ondanks gladheid en sneeuw vond het traditionele nieuwjaarstoernooi gewoon doorgang; kunstgras heeft geen boodschap aan code oranje. Daarnaast waren er een nieuwjaarsborrel en de boekpresentatie van Gijs Lauret, die zijn bundel Het Vijftiende – Verhalen uit de kelder van het amateurvoetbal presenteerde.

Tussen 2012 en 2016 schreef hij vrijwel wekelijks over zijn elftal, WV-HEDW 15, in de lagere regionen van het amateurvoetbal. Voetbal gaat eigenlijk zelden over voetbal, betoogt Lauret, en des te meer over alle onzin eromheen. Hij schreef daarom vooral over dingen als: typische mannengesprekken in de kleedkamer, bier, vieze broodjes frikandel, rare scheidsrechters en de eeuwige drang om kampioen te worden. Dit illustreerde hij met passende foto’s op het televisiescherm, onder meer van volledig verregende velden en een finaal gesloopte kleedkamerdeur. Pareltjes voor iedere liefhebber van voetbalcult. Herman Koch zou het eerste exemplaar van het boek in ontvangst nemen, maar die bleek op het laatste moment ingesneeuwd in Zeeuws-Vlaanderen. De bestsellerauteur compenseerde dit met een videoboodschap in authentieke Jiskefet-stijl. De presentatie werd afgesloten met een signeersessie. En veel bier.

Er was ook triest nieuws. Een zichtbaar geëmotioneerde voorzitter Ronald Nijsen verhaalde uitgebreid over erevoorzitter Sander Post, die “een doodsstrijd” voerde. Post (in juni 2015 geïnterviewd door deze krant) was gedurende meer dan veertig jaar, vooral in bestuursfuncties, verbonden aan WV-HEDW. In de jaren zeventig behoedde hij de club met zijn daadkrachtige optreden als penningmeester meermaals voor een faillissement. Post was bovendien bijna vijfentwintig jaar clubvoorzitter. Niet in het minst dankzij zijn bevlogenheid en clubliefde veranderde WV-HEDW van een financieel zorgenkindje in een bloeiende voetbalvereniging met tientallen jeugd-, senioren- en damesteams. Post was al langere tijd ernstig ziek en overleed op 11 januari. Hij werd zeventig jaar.