Er wordt veel geschreven over de puberteit. Al heel lang ook. De gebroeders Grimm hadden er al een handje van. Zij schreven over Doornroosje die voor de eerste keer bloedt en door een kus ontwaakt. Roodkapje doet hier niet zo geheimzinnig over. Niks geen hoge struiken om een kasteel. Zij maakt haar hormonale cyclus gewoon op haar hoofd kenbaar. Zij raakt helemaal van het padje af, plukt de bloemetjes buiten en geeft zich over aan een foute behaarde man.
Ik ga nu ook over puberteit schrijven en ik heb een tip voor ouders: laat je kind pas in de puberteit komen als je zelf wat issues hebt opgelost. Want je krijgt nogal veel feedback, direct en indirect. Dus een beetje positieve identiteit als buffer is mooi meegenomen.
Waar ik mij vroeger verbaasde over de wonderbaarlijke vermenigvuldiging: ik had twee kinderen gebaard maar toch liepen er constant zes in mijn huis, is het nu soms opvallend stil thuis. Mijn dochter is soms liever elders blijkt. Toen ik daar eens naar vroeg: hoe zit dat eigenlijk, zijn wij niet leuk genoeg meer of zo, kreeg ik feedback.
1. Wij zijn saai. De ene ouder van een vriendinnetje is acteur, de ander is regisseur. Waar wij in het weekend ‘bijkomen’ of lekker kletsen met vrienden, gaan deze vriendinnen naar Oerol om de theater voorstelling van hun ouders te zien. Of ze hebben vrijkaartjes voor Paradiso omdat ze vrienden zijn van de artiesten. Tot zo ver, oké, saai is leuk, saai is betrouwbaar, ik kan het handelen.
2. Maar… Wij zijn ook negatief. Als mijn dochter een 2 haalt voor een proefwerk, kijken we niet blij. We zouden het ook kunnen waarderen dat het geen 1 is, was de tip van de week.
Er was nog veel meer maar dit is een column, geen boek. Wat ik wel kan zeggen, deze lijst wordt wekelijks bijgevuld en geüpdatet.
Maar soms komt er wel eens hulp uit onverwachte hoek. Een meisje uit de klas, vertelt mijn dochter, is jaloers op haar. Want, had ze gezegd: jouw ouders willen echt goed voor jou zorgen en je kunt altijd met ze praten. Wat een prachtige herformulering van ons laakbare gedrag van opdringerigheid en bemoeizucht. Gelukkig vertelt mijn dochter dit allemaal heel eerlijk in het kader van hoe zwaar sommige kinderen het kennelijk hebben.
Laatst was ze gewoon eens thuis en lag ik met haar op bed te kletsen. Weet je mam, zegt ze, als ik later moeder word, ga ik het net doen zoals jij.