Er was een tijd dat ik dacht dat reizen het mooiste was dat bestond. Ik was dan ook van plan nooit meer terug te keren naar Nederland, waar ik per toeval terecht was gekomen. Nederland waar het altijd regende en waar obers brood naar je gooiden alsof je een oude eend was en je eindeloos moest wachten totdat het echte eten eindelijk kwam.
Hoewel je mij niet kunt betichten van patriottisme heb ik enige waardering voor Nederland weten te ontwikkelen.
Maar alsnog kan ik erg genieten van reizen. De nieuwe omgeving met andere geuren en klanken en gebruiken, ik vind het nog steeds geweldig. Ik kan al maanden genieten van de voorpret. Ik leer er steeds van. Zo heb ik dit voorjaar in Korea geleerd dat eten voor Koreanen niet hun eerste levensbehoefte is zoals ik eerst dacht, maar tevens hun tweede en derde. En dat ik niet de enige ben die Koreanen niet begrijpt. Ze begrijpen elkaar ook niet, vertrouwen ze mij toe. De meeste zijn gek, vertellen ze.
Ik heb ook geleerd dat als je het over een Chinees of een Japanner hebt, je zuur en afwijzend moet kijken, begeleid met licht gekreun. Als je het over een Westerling hebt, kijk je serieus (hij kan er ook niets aan doen) of lach je een beetje smalend (hij kan er ook niets aan doen). Hoe ik ook mijn best doe Koreanen te begrijpen, communicatieproblemen blijven er.
Volgend voorjaar gaan we weer naar Korea. En hoewel de meeste vrienden zich in Seoul bevinden (spreek uit: Sol) willen we een paar dagen naar de kust en de bergen. Via airbnb heb ik een prachtige tempel gevonden waar alleen nette gasten mogen komen. Christenen zijn niet toegestaan, het eten van vlees ook niet, en ook het ronddolen in ondergoed over het terrein wordt niet gewaardeerd, zo staat er op de website. De tempelstay wordt begeleid door een monnik die alleen in het Koreaans communiceert. Maar met googletranslate kom je een heel eind.
Als er zoveel netheid wordt verwacht van de gasten, verwacht je eigenlijk ook netheid terug. Dus ik schrok wel van de bevestiging van de reservering: Hallo, leuk dat jullie komen, jullie zijn allemaal vier van sperma en er zijn vijf kamers. Zuid-Koreaanse traditionele sperma zal comfortabel zijn.
Ik legde het geval voor aan mijn vriendin uit Korea en die kwam niet meer bij toen ik vertelde wat de monnik mij had geschreven. Ze vertelde dat tempel/ruimte/verblijf/welkom etc. hetzelfde Koreaanse teken hebben als sperma. Gelukkig sloot hij af met een vriendelijke groet: Yungun bokst samen en daarna: handpalmpjes tegen elkaar. Dat is dan weer schattig. We hebben besloten het aan te durven, dit nieuwe avontuur.
