Afgelopen dinsdagnamiddag. Verzamelde woeste bewoners staan bij het fietsenrek in de Balistraat. In de Insulindeweg, de Sumatrastraat en de Balistraat zijn fietsen gemarkeerd. Ze hebben een witte streep op de achterband gekregen. Die streep zie je wel, maar ziet er nogal onbeduidend uit. Het lijkt op straatstof. Je ziet pas dat iemand het bewust gedaan heeft, als je het verhaal hoort. Buurtbewoners vertellen elkaar over de strepen. En spreken er schande van.
De bewoners bellen met het fietsendepot, dat is de organisatie van de gemeente, verantwoordelijk voor het weghalen van verkeerd geplaatste fietsen. Die organisatie zegt alleen fietsen weg te halen als de sticker er bij terugkomst na 4 weken nog zit. Op de fietsen staan alleen geen stickers, het zijn witte krijt-achtige strepen. Op grijze en witte banden is het nauwelijks te zien. Ook valt het niet op bij fietsen met dezelfde kleur reflectorstrepen. Alle fietsen zijn gemarkeerd. Ook de dure en nieuwe en ook de goed geparkeerde.
Een heeft een schuursponsje en verhaalt woest gebarend van de fietsen die zij op deze manier al eerder is kwijtgeraakt. De fietsen waren nieuw en stonden in het rek, goed op slot. Twee keer 500 euro weg! Een oudere Turkse man vertelt dat medewerkers van Pantar dat dinsdag vroeg in de middag gedaan hebben. Ze hadden oranje hesjes en markeerden alle fietsen. Hij zei er nog wat van, maar ze gingen er gewoon mee door. Pantar zei over 2 weken terug te komen.
“Dat kan toch niet? Dat is de fiets van mijn buurman. Hij staat gewoon netjes in het rek”.
“Dan moet hij de markering er weer af vegen”.
De man probeert de markering van een fiets te vegen. Dat lukt alleen niet. Ook niet met wat spuug. Het blijkt bij alle markeringen zo te zijn. Een lange, Aziatische man veegt met zijn voeten, dan gaat het een klein beetje, met veel moeite. Een buurvrouw probeert het met een schuursponsje maar dan gaat het er ook niet van af.
“Dan rijd je het er ook niet zomaar af”
“Is het soms verf?”
“Dit is geen toeval. Het gebeurt precies tijdens de vakantie.”
“En wat nou als je het niet ziet?”
“Hier zit iemand aan te verdienen, dat kan niet anders.”
“Kijk hier nu moet ik me hier weer druk over maken, ik ga over drie weken op vakantie, wat als mijn fiets er weer niet meer staat?”
Op hoge poten gaan vier buren verhaal halen bij de politie maar die wil er niets van weten en wijst de verantwoordelijkheid direct terug naar de gemeente. De bewoners nemen er geen genoegen mee.
“Dit is grootschalige diefstal! Door de overheid.”
De politieagent probeert uit te leggen dat de gemeente heeft geconstateerd dat er veel fietswrakken zijn. Daar willen de bewoners niets van weten. “Dat zijn gloednieuwe fietsen waar die markeringen op worden aangebracht. Op alle fietsen!”
“Dus mijn fiets wordt gemolesteerd en onterecht meegenomen en ik kan er niet eens aangifte van doen? Dat is toch te gek.” “Iedereen kan wel zeggen dat hij van de gemeente is. Ze waren niet van de gemeente. En mijn fiets staat daar netjes zoals het hoort. Ik kan hem nergens anders zetten.” Het zijn oude huizen in de Balistraat, de fietsen moeten wel buiten in het rek staan, legt een bewoner uit. “Niemand hier heeft een garagebox.”
De politieman wordt er wanhopig van. Het is niet de eerste die hij die dag te woord heeft gestaan. “Het is de gemeente die daar toe opdracht geeft mevrouw, dan moet u daar wezen. Ik blijf het niet zeggen. Het is niet onze verantwoordelijkheid. Ik moet ook nog de straat op”.
Reactie stadsdeel Oost:
“De strepen zijn gezet door medewerkers van het stadsdeel. In de hele stad geldt voor alle fietsen de 6-weken regeling. Omdat er heel veel fietsen ongebruikt in stallingen staan en dat voor veel ergernis zorgt bij Amsterdammers. Uit tellingen weten we dat 15% van de fietsen in de rekken niet actief gebruikt wordt, samen goed voor 40.000 plekken. Daarom plaatsten we dit keer in de Indische Buurt een markeringsstreepje op de fietsbanden van alle fietsen. Na een rondje fietsen is dat streepje er weer af. Over 6 weken zouden we normaal gesproken weer gaan kijken op welke fietsen het streepje nog zichtbaar is, maar dat valt in de zomervakantie. Dus over 8 weken, in de eerste week van september gaan we weer kijken en krijgen de fietsen die in al die tijd niet verplaatst zijn, te zien aan het streepje, een sticker. Tegelijkertijd verspreiden we in die week een bewonersbrief met uitleg wat zo’n sticker betekent. Daarna heeft de bewoner nog een week de tijd om zijn fiets te verplaatsen. Fietsen met een sticker die dan nog in de stalling staan worden opgeslagen in het fietsendepot.
Door Saskia Ploeg