Ik moest laatst een bed hebben. Gewoon een tweepersoonsbed dat dan in die kamer kan staan waar nu alleen nog maar onuitgepakte dozen staan. Ik heb die kamer namelijk, eigenlijk, best wel nodig. Voor vrienden bijvoorbeeld, die altijd toch maar blijven slapen omdat IJtje eigenlijk gewoon te ver weg is van de bewoonde wereld…
Een bed dus. En het liefst een goedkope; ik slaap er toch niet op. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik niet heel veel weet van het inrichten van huizen dus eindig ik elke keer toch weer bij de IKEA. De kut IKEA. Alles is er lelijk en toch heb ik niets anders in huis dan hun Zweedse designtroep. Waarom koop ik die shit toch altijd? Ik weet dat ik het lelijk vind, ik weet dat iedereen die lamp al drie keer heeft en wat ik vooral weet is dat ik die zooi niet in elkaar kan zetten. Ik weet niet hoe maar ik kom tijdens zo’n knutselsessie altijd op het punt dat ik de IKEA wil bellen om iemand verrot te schelden. Ik heb ook altijd het gevoel dat er onderdelen missen, of dat ik de verkeerde onderdelen heb. Het enige wat ik kan doen om te voorkomen dat ik gillend het raam uitspring is denken aan alle mensen die samen met mij in de rij stonden. Die zijn nu natuurlijk ook bezig met het in elkaar zetten van die lelijke shit en die zijn hopelijk ook gek aan het worden van al die missende onderdelen… Die vrouw met dat kleine witte hondje in de rij naast mij had wel vier karren! En die bouwvakker die voor me stond had zeker zeven dozen. Lekker voor ze! Zo erg heb ik het dus niet. Het gaat me wel lukken. Het enige wat ik moet doen is mijn zusje bellen. "Hoi Graciella, wil je wat geld verdienen?…"
