Het Ed Pelsterpark heeft een natuurspeeltuin gekregen. Niet recht en strak, maar met spannende plekken en heuveltjes. Rond de lemen huisjes, in het steltenbos en over de loopbrug kunnen kinderen naar hartenlust scharrelen. Volgend voorjaar zullen, als het goed is, een fleurige haag, bloemenweiden, plukken bamboe en siergras het terreintje compleet maken.
Annieck Timmerman (36), IJburgbewoonster en oprichter van ontwerpbureau Daarbuiten, ontwierp de speelplaats met Huub van der Laan van Speelmij. Ze hoopt dat het lekker modderig wordt. “Ik wilde een plek creëren waar kinderen met elkaar een verhaal kunnen maken. Lekker vies kunnen worden. Niet eenzijdig en symmetrisch, maar vol plekjes om je in te verstoppen en achter te zitten.” Annieck, die van oorsprong bewegingswetenschapper is, weet dat de natuur een positieve invloed op kinderen heeft. Ze gebruikte daarom juist natuurlijke materialen waar vogels en beestjes op af komen.
Toen ze hoorde ‘dat er wat gaande was’ in het Ed Pelsterpark, zocht ze contact met de bewoners. Vanwege de aanhoudende overlast door het Cruyff Court zegde de gemeente geld toe om er ook iets voor jongere kinderen te creëren. “Ik haalde Huub erbij, vanwege zijn ervaring met het bouwen van speeltuinen. Met de bewoners waren we er snel uit. Maar het kostte meer moeite het stadsdeel te overtuigen van ons idee. Ik wilde per se niet dat het er op z’n IJburgs uit zou komen te zien: strak en omlijnd. Maar uiteindelijk mocht ik de fantasierijke natuurspeeltuin maken die ik wilde, waar kinderen hun motoriek kunnen ontwikkelen en uitdaging vinden. Ik ben heel blij dat het gelukt is.”
Evenwicht in het park
Buurtbewoner Marnix komt aangelopen met zijn twee kinderen. Hij groet Annieck. “Mooi geworden hè,” zegt hij. Dan: “Ik kijk vanuit mijn huis op het Cruyff Court, en ik kan je zeggen, het is een jungle. Daar geldt het recht van de sterkste. Het is een hangplek waar van drie uur ’s middags tot tien uur ’s avonds aan een stuk door gevoetbald wordt. Dat zijn wij als bewoners helemaal zat. Door de nieuwe speeltuin komen hier nu ook ouders buurten, op de bankjes zitten. Dat is goed voor de sociale controle, denk ik. Hoop ik. Het evenwicht in het park is nu anders. Ja, dit is het offensief dat we nodig hebben.”
“Kijk.” Annieck richt haar blik weer op de speeltuin. “Zie je die verticale boomstammen van robiniahout? Dat heb ik het steltenbos genoemd. Als je goed kijkt, zie je in sommige stammen een figuur. Die voorste daar, dat is een krokodillenkop. En daar, die lijkt op een meneer met lange neus. Dat zijn typisch de details van Huub. Hij krijgt boomstammen geleverd, kijkt goed naar de vorm, en maakt er wat van. Dat bedenk je van tevoren niet. Precies zoals het gaat in de natuur.”