Kees van Amstel is cabaretier en columnist en was onder meer te zien in De Luizenmoeder. Dat combineert hij met voor de klas staan als docent Engels op een mbo in Den Haag. “Mijn regisseur Hans Sibbel en ook veel andere collega’s raden het af, maar tot nu toe heb ik de baan op school er altijd bij gehouden.”
Stipt om vier uur maandagmiddag meldt Van Amstel zich op het Science Park om aan een tafel in café-restaurant Polder te poseren, natuurlijk met De Jas aan. ‘Omdat de muur zo mooi kleurt,’ verklaart de fotograaf.
Is het leuk om voor de klas te staan?
“Ik heb het altijd leuk gevonden, maar ik merk nu dat het steeds zwaarder wordt. Je moet vechten voor aandacht, leerlingen zijn ongeconcentreerd en ongemotiveerd. Dertig jaar geleden kon ik een verhaal van drie kwartier houden, en als ik nu iets uitleg dan mag het niet meer dan vijf minuten duren. Ze hebben toch de Instagram-aandachtspanne. Het is een cliché, maar klopt ook wel een beetje.”
Je woont hier aan de andere kant van het spoor. Waarom wilde je bij Polder afspreken?
“Ik kom hier graag. Voor een snelle koffie of een lunch. Vroeger was dit een ijzeren buis, bijna een hangar, prachtig. Het is hier relaxed, de bediening is aardig en door de nabijgelegen universiteit heerst er altijd een internationale sfeer.”
Jouw ouders komen uit deze buurt, maar je wieg stond in Zandvoort.
“Mijn moeder komt uit de Oosterparkbuurt, mijn vader uit de Wakkerstraat en is getogen in de Willem Beukelsstraat. Ik ben opgegroeid in Zandvoort. Daar heb je een rare mix van mensen; een derde is forens, een derde is echt Zandvoorter en een derde is een combinatie van kunstenaar en crimineel. Het is toch een beetje Volendam aan de Noordzee. Maar ik heb er een prima jeugd gehad, lekker spelen met mijn vriendjes in de duinen.”
Toen je ging studeren kwam je naar Amsterdam.
“Ik heb de lerarenopleiding gedaan bij de voorloper van Inholland. Het was de tijd dat er grote werkloosheid heerste, en je moest twee opleidingen volgen wilde je überhaupt kans maken op een baan. Wat dat aangaat zijn de tijden wel veranderd. Ik woonde eerst in de Scheldestraat en later in de Vrolikstraat. Dat was de tijd dat je je nog voor die straat schaamde. De heroïnespuiten lagen in de zandbak en overal waren er junks. Ik ben een keer beroofd en er werd een keer op klaarlichte dag ingebroken. Toen was het wel klaar.”
Nu woon je in een flat in de Watergraafsmeer.
“Dat bevalt erg goed. Toen ik hier kwam was het de buurt van gegoede burgerij en nu is het Amsterdam-Zuid 2.0 aan het worden. Maar het is een lieve buurt, bijna dorps, en mensen zeggen elkaar hier gedag.”
Waar eet je graag?
“Als ik wat haal, dan is het meestal bij Kediri op de Linnaeuskade, dat is prima Indonesisch eten met een karakteristieke eigenaar. Meestal eet ik de mihoen goreng speciaal. Op een dag wilde ik er een keer een ander soort groente bij, maar dat paste volgens hem niet en die kreeg ik dus ook niet. Toen ik vervolgens wilde pinnen kon dat ook niet, ‘omdat hij de banken niet vertrouwde’. Sindsdien vind ik het een gouden zaak.”
En een biertje?
“Ruk en Pluk op de Linnaeusstraat is mijn guilty pleasure, want daar gebeurt altijd wat. Het is onmogelijk om daar te komen en niet in een raar gesprek belanden of na een grappige gebeurtenis naar huis te gaan. En Elsa’s is leuk door de mix van jazz en Ajax.”
Naast comedian en cabaretier ben je ook acteur, schrijver voor veel tv-programma’s zoals Dit Was Het Nieuwsen Even tot hier, en heb je een radiocolumn bij De Nieuws BV.
“Ik doe graag alles. Een vriend van me zei dat ik een ding moest kiezen en daar dan heel goed in worden. Dat is niks voor mij. Mijn talent is dat ik veel leuk vind.”
Je speelde in De Luizenmoeder.
“Voor de vier regels die ik daarin had, heb ik meer lof en bedankjes gekregen dan voor drieëndertig jaar voor de klas staan. Maar dat is een ander verhaal.”
Je schopte het tot de finale van De Slimste Mens.
“Ik had pech in de finale en ben tweede geworden. Helaas. Ik werd ervoor gevraagd en moest hier vlakbij bij Dauphine een testje doen. Het was overigens best pittig, want ze doen drie opnames op een dag. Als je door mag, heb je een uur pauze en dan moet je weer.”
2023 is halverwege. Wat was jouw grootste ergernis van het afgelopen halfjaar?
“Het feit dat kabinet Rutte niks oplost is te veel een rode draad geworden. Daarnaast is onderwijs een stokpaardje. De puist is dertig jaar geleden begonnen te groeien en dat ging maar door. Een paar jaar geleden is hij uiteengespat op het hoofd van Arie Slob. Lerarentekort, salarissen, tijdelijke contracten. Jongeren willen niet meer en het lerarenlek is enorm. Hoe dit opgelost moet worden, ik zou het niet weten.”
Zullen we vrolijk eindigen? Waar ga je naar toe als je Amsterdam verlaat?
“Om Lebbis te bedanken voor zijn regiewerk nam ik hem mee naar Londen. Hij wilde niet vliegen, dus boekte ik de trein. Dat kostte me meer dan een week. Maar goed, we zijn er gekomen.”
Foto: Kees van Amstel in café-restaurant Polder in Science Park.
Kees van Amstel: ‘Zandvoort is toch een beetje Volendam aan de Noordzee’
