Dit is de stad van borden en bordjes, zoveel zijn er aangebracht dat je de weg kwijtraakt. Anders dan verkeersbordvrije paradijzen als Makkinga, Oudelande en Balloo, zweert de vrije republiek Amsterdam bij honderdduizenden fysieke verboden en vermaningen, elkaar vaak overwoekerend en/of tegensprekend. Zoals een paddenstoel de zichtbare uiting is van een ondergronds schimmelstelsel, zo toont het verkeersbord ons het mycelium van de bureaucratie. De verstoffelijking van wetten, protocollen en levensvoorschriften, dat alleen al is reden er goed op te letten.
Ziehier: linksaf. Een verscholen vingerwijzing aan de uiterste rand van de stad, onderdeel van een ‘sloepennetwerk’ – ook varen door Amsterdam moet een kinderspeurtocht zijn. Niks mis mee, zul je zeggen, maar dit bord is een onzichtbaar kluitje in het riet van een daverende nutteloosheid. Er is geen rechtsaf, op deze plek, er is geen rechtdoor, er is alleen linksaf – of zou de onbekende bordengod hier bedoelen dat je ook terug kunt?
Naar de bekende weg wijzen – het is bijna kunst.
Locatie: Nico Jessekade, IJburg.
Schrijver Toine Heijmans verzamelt voortaan op deze plek de merkwaardige verkeersborden van Amsterdam-Oost. Ook iets gezien? toine@debrugkrant.nl
Bordje Nico Jessekade: ‘Onzichtbaar kluitje in het riet van een daverende nutteloosheid’
