Op de zondag van het grote woonprotest in het Westerpark nemen we een kijkje bij nieuwbouwwijk De Krijgsman. Dit nieuwe stuk Muiden ligt dichter bij IJburg dan bij buurdorp Muiderberg. Na een ommetje van een uur keren we beduusd terug.
Voordat mijn vrouw en ik vertrekken raadplegen we Google. Met dertienhonderd woningen verdubbelt Muiden bijna haar woningvoorraad. De Krijgsman bepaalt daarmee de toekomstige identiteit van het dorp. In een oud interview met projectontwikkelaar Marcus Wieringa klonk een geruststellende boodschap: De Krijgsman zou zeker geen enclave voor rijke mensen worden.
De eerste woningen doemen op – boerderettes met een rieten kap. Een blik op Funda geeft prijzen rond anderhalf miljoen. Dat zijn overigens niet de duurste woningen van de wijk. Voor de 220 vierkante meter grote villa’s van het project Loods betaal je ruim twee miljoen euro. Met een nieuwbouw vierkante-meterprijs van boven de 10.000 euro ligt dit op het niveau Vondelparkbuurt. We parkeren verderop aan een nog onbestrate laan. Vrijstaande huizen met grote voortuinen met lage hekjes van witte houten latten ervoor.
“Is het Noord-Amerikaans of Scandinavisch?” vraagt mijn vrouw.
“Geen idee, maar het is mooi,” antwoord ik.
Villa’s en ruime rijtjeshuizen
En mooi blijft het. Een idylle. Bij het in aanleg zijnde Westbatterijpark hebben kinderen alle ruimte om zorgeloos krijgertje te spelen. Van ruimtegebrek is geen sprake, hier aan de grens met Amsterdam. Villa’s en ruime rijtjeshuizen met garages, carports en oprijlanen verwelkomen soms wel drie auto’s. Opvallend vaak deelt een Porsche er één oprit met ’n Jeep of Mercedes. Nergens is de verziekte woningmarkt zo ver weg als in De Krijgsman. Of toch niet?
“Volgens mij zitten we hier in de rijke enclave. Waar is de sociale huur?” vraagt mijn vrouw.
“Herken je tegenwoordig niet meer van de buitenkant,” antwoord ik. Mijn vrouw veegt over haar telefoonschermpje en leest voor: “Sociale huurwoningen komen er overigens niét, wel vrije sector huurwoningen.”
Oeps. Muiden had met 29 procent corporatiehuurwoningen al beduidend minder dan Amsterdam. Deze nieuwbouwwijk decimeert dat aandeel. Het past in de trend dat de grensdorpen zich demografisch loszingen van de hoofdstad. Ze hebben de welvaart aan Amsterdam te danken, maar laten uitsluitend de rijkste stedelingen binnen.
Sociale huur
Het huuraanbod op de website van De Krijgsman is gevarieerd. Het goedkoopste appartement in project Vestingstad is 1350 euro per maand exclusief servicekosten. Een grachtenpand begint bij 2100 per maand. Waar de stad zo’n veertig procent sociale huur heeft, daalt dat percentage in verschillende ‘Amsterdamse dorpen’ richting twintig. In sommige dorpen is zelfs minder dan tien procent sociale huur. De hoofdstad zelf neemt op de duurste grond van Nederland in elk nieuw woningbouwproject 40 procent sociale huur op. Omliggende gemeenten bouwen op goedkopere grond soms luxe woonprojecten zonder sociale huur. Logisch dat het gemiddeld inkomen in de Amsterdamse dorpen – voor plaatsen als Muiden, Abcoude, Weesp en Ouderkerk aan de Amstel geldt iets vergelijkbaars – soms het dubbele is van de Amsterdamse buurten. De dorpen zijn rijk én wit. Waar Amsterdamse buitenwijken soms driekwart niet-westerse migranten hebben, blijft dit percentage in de dorpen ruim onder de tien procent. Maar misschien is dat een ander onderwerp.
Een beetje beduusd rijden we De Krijgsman weer uit. Op deze woningmarkt is de een z’n buitenplaats-idylle de ander z’n stedelijke misère. Dit is geen solidair maar solitair woonbeleid. Laten we het volgende woonprotest maar organiseren in het Westbatterijpark te Muiden.
Geen ruimtegebrek in De Krijgsman Muiden. ‘Waar de stad zo’n veertig procent sociale huur heeft, daalt dat percentage in verschillende omringende dorpen richting twintig’
