‘Het licht op het water’ heb ik ook overwogen als titel van dit stuk. En ‘Het Water’. Eigenlijk begon het met water. Bijna elke morgen bij zonsopgang wandel ik met Loulou, onze middelgrote, iets te dikke labradorachtige viervoeter, een stuk langs het water. Op Steigereiland Zuid, waar wij wonen, is veel water. Sterker nog, het is onmogelijk om 100 meter te lopen zonder water te zien. In het begin zag ik de wandelingen als een tijdrovend doch noodzakelijk begin van de dag. Ik liep via de ‘korte strook’ een stukje naar de speeltuin en beantwoorde mijn eerste e-mails terwijl Loulou discreet onder aan de dijk haar behoefte deed. Soms keek ik op van het scherm van mijn iPhone en wierp ik een blik op het water. Het begon mij op te vallen dat het laag invallende zonlicht prachtig kan schitteren op het water. Vooral met tegenlicht is het mooi. Aan de overkant van het water ligt het Diemerpark dan wazig, groen en stil in de ochtendmist. De eerste fietsers zie je in de verte traag over de Diemerzeedijk gaan. Windstille dagen zijn mijn favoriet. Als het windstil is, krijgt het water een zijdezacht, spiegelend oppervlak. Er mag enige deining zijn, graag zelfs, maar het wateroppervlak mag niet breken door kleine golfjes.
Ik begon met Loulou ook andere, verder weg gelegen stroken te ontdekken. Zo hebben wij de ‘mooie strook’ aan de zuidoostkant van Steigereiland. Dit is een brede groene dijk met uitzicht tegen het licht in, richting Haveneiland en Diemerpark. Er zijn daar een paar fotogenieke steigers met leuke boten. Dit jaar waren Loulou en ik de eersten die ons, vanaf een van de steigers, op het maagdelijke zwarte ijs waagden. Wij ontdekten steeds meer stroken, ieder met zijn eigen kwaliteiten. De ‘Tanja strook’ bijvoorbeeld heeft fijne achtertuinen aan het water, die voor Loulou vrij toegankelijk zijn. Vaak ligt er nog iets eetbaars tussen de tuinstoelen of onder een barbecue. De ‘Ferry strook’ is erg aantrekkelijk aan het eind van de middag. Tot zonsondergang zitten de mensen daar op de dijk met een glas wijn. Op zomerse dagen wordt veel gezwommen vanaf de steigers en de kade voor Vrijburcht.
De enige strook die wij mijden is de strook die door de goedbedoelende ambtenaren is aangewezen als ‘Honden Uitlaat Strook’, ook wel bekend als ‘Design strip’. Aan de Design strip liggen de kantoren van de creatieve industrie. De Design strip is minder aantrekkelijk. Het is er drassig, hij ligt in de schaduw van de kantoorgebouwen en het uitzicht op de ringweg is niet fijn. De gure westenwind brengt autolawaai mee en stuwt plastic en wrakhout in de rietkraag aan de voet van de dijk.
Pas later ontdekten wij Steigereiland Noord. Steigereiland Noord is mijn nieuwe favoriet. De foto bij dit stuk is genomen op de noordoostpunt, om 9.00 uur ’s ochtends. Een hagelbui was net voorbijgetrokken, de zon brak door de wolken en schitterde op het IJmeer. Alleen maar water is niet het mooiste uitzicht. Er moet altijd iets bij in het kader. Een baai of een landtong. Hier ligt op de voorgrond een strekdam met wilgen, in de verte een vuurtoren, een baggerschip, Pampus, Almere. Prachtig, schitterend.
Reacties naar jved@dorensarchitects.nl
Het Licht, 5 sterren: ‘In de verte een vuurtoren, een baggerschip, Pampus, Almere. Prachtig, schitterend’
